Znajomość herpeswirusów rozwiązaniem problemów w weterynarii
Herpeswirusy mogą powodować u bydła i trzody chlewnej choroby układu oddechowego i rozrodczego. Choć na rynku dostępne są szczepionki, to daleko im do doskonałości. Zrozumienie mechanizmu infekcji to klucz do nowych leków i lepszej profilaktyki.
"Herpeswirus bydlęcy sprawia duże problemy przy transporcie krów. Są to wirusy, które po infekcji zostają w zakażonym zwierzęciu w stanie utajonym i często aktywują się podczas transportu lub w innych warunkach stresowych. Powodują infekcje towarzyszące, jak np. zapalenie płuc, utratę mleka czy poronienia u krów. Podobne choroby herpeswirus świński powoduje u świń" – mówi dr Andrea Lipińska.
Unia Europejska wymaga, by kraj, który chce eksportować krowy, świnie bądź mięso tych zwierząt, był krajem wolnym od danej choroby. W Polsce funkcjonują obowiązkowe programy szczepień świń, jednak szczepionki weterynaryjne mogą sprzyjać infekcjom towarzyszącym, a udoskonalone szczepionki mogłyby być potrzebne w mniejszych dawkach.
U ludzi herpeswirusy wywołują m.in. ospę i półpasiec. Na herpeswirusy szkodzące ludziom szczepień nie ma w ogóle, z wyjątkiem wspomnianych chorób. Dlatego wirusolodzy wciąż poszukują informacji, które sprawią, że uda się opracować innowacyjne szczepionki. Nie jest to proste, bo są to wirusy bardzo silnie hamujące nasze mechanizmy obronne.
Badań nad herpeswirusami w Polsce prowadzi się niewiele, szczególnie takich, które dotyczą właściwości immunomodulacyjnych wirusów. Dr Lipińska część prac niezbędnych do swojego doktoratu prowadziła w Holandii. Potem otrzymała z Fundacji na rzecz Nauki Polskiej 554 tys. zł na projekt dotyczący herpeswirusów.
„Badam konkretne białka wirusów, które mają właściwości hamujące odpowiedź immunologiczną. Dwa z tych białek były znane wcześniej, ale my wyjaśniliśmy szczegółowo, jak one działają. Właściwości trzeciego białka zostały zidentyfikowane w czasie trwania projektu. Najbardziej skuteczne szczepionki są oparte na żywych wirusach, ale trzeba z nich usunąć właściwości immunomodulacyjne. Nasze badania pozwalają na wskazanie, które z genów wirusowych nie powinny się w szczepionce znaleźć” – podsumowuje wyniki dr Lipińska.
PAP – Nauka w Polsce, Karolina Olszewska
Źródło: www.naukawpolsce.pap.pl
Tagi: weterynaria, szczepienie, wirus, lek, herpeswirus, infekcja
wstecz Podziel się ze znajomymi
Najdokładniejsze systemy satelitarnego transferu czasu
Nie zawsze zegar atomowy działa lepiej niż kwarcowy.
Ponad połowa chorych z SARS-CoV2 cierpi na długi covid
Przez długi czas może mieć takie objawy jak zmęczenie.
Uniwersytet Warszawski będzie kształcić kadry dla energetyki jądrowej
Przekazał Wydział Fizyki UW.
Recenzje