Biomarkery w profilaktyce cukrzycy
Cukrzyca typu 2 występuje już w skali bliskiej epidemii i odpowiada za 10% wszystkich kosztów opieki zdrowotnej. Biomarkery umożliwiłyby przyjęcie całkowicie nowego podejścia do profilaktyki tej choroby.Coraz więcej danych wskazuje, że cukrzycy typu 2 można zapobiegać poprzez zmianę diety i ćwiczenia fizyczne. Istotne różnice w reakcji poszczególnych osób na te interwencje utrudniają identyfikację tych z nich, u których występuje ryzyko rozwoju cukrzycy.
Obecnie jedynym sprawdzonym biomarkerem cukrzycy jest glukoza. Jej poziom zmienia się jednak w ostatnich stadiach fizjologicznej progresji choroby, co skutkuje nieprawidłowymi diagnozami.
Uczestnicy projektu DEXLIFE (Mechanisms of prevention of type 2 diabetes by lifestyle intervention in subjects with pre-diabetes or at high-risk for progression), finansowanego przez UE, postanowili rozwiązać te problemy poprzez zidentyfikowanie biomarkerów nietolerancji glukozy. Powinny one być wrażliwe na niewielkie zmiany fizjologiczne oraz odzwierciedlać cechy biologiczne, fizjologiczne, metaboliczne i kliniczne charakterystyczne dla rozwoju choroby. Krótko mówiąc, powinny umożliwiać przewidywanie przejścia ze stanu prawidłowego metabolizmu z prawidłową tolerancją glukozy do stanu przedcukrzycowego, po którym rozwija się cukrzyca typu 2.
Aby ocenić ten proces rozwoju cukrzycy w populacji, partnerzy projektu DEXLIFE zbadają cztery różne kohorty oraz przeprowadzą jedno badanie obserwacyjne. Obecnie trwa gromadzenie i analiza danych dotyczących ich fenotypu klinicznego, profilu metabolomicznego/lipidomicznego, ekspresji białek oraz danych transkryptomicznych, epigenetycznych i genetycznych. Chodzi o to, by znaleźć środowiskowe czynniki ryzyka i biomarkery dotyczące różnych stadiów cukrzycy typu 2 umożliwiające przewidywanie odpowiednich klinicznych punktów końcowych.
Dotychczas naukowcy zidentyfikowali 23 markery metaboliczne, spośród których dziesięć może w sposób istotny zmieniać się po zastosowaniu interwencji w zakresie żywienia i aktywności fizycznej. W badaniu interwencyjnym zmiana trybu życia poskutkowała istotnymi zmianami fizjologii, zdrowia i poziomu glukozy u badanych, co wyraźnie wskazuje na znaczenie trybu życia dla równowagi metabolicznej.
Prowadzona w projekcie DEXLIFE współpraca między partnerami klinicznymi i badawczymi pozwoliła na zidentyfikowanie potencjalnych biomarkerów metabolomicznych i lipidomicznych w kierunku cukrzycy. Wiele osób z zaburzeniami tolerancji glukozy i cukrzycą typu 2 nie jest prawidłowo diagnozowanych i schorzenia przebiegają u nich bezobjawowo przez wiele lat. Prognostyczne fenotypowanie oparte na biomarkerach DEXLIFE powinno umożliwić zapobieganie cukrzycy u takich osób.
Źródło: www.cordis.europa.eu
Obecnie jedynym sprawdzonym biomarkerem cukrzycy jest glukoza. Jej poziom zmienia się jednak w ostatnich stadiach fizjologicznej progresji choroby, co skutkuje nieprawidłowymi diagnozami.
Uczestnicy projektu DEXLIFE (Mechanisms of prevention of type 2 diabetes by lifestyle intervention in subjects with pre-diabetes or at high-risk for progression), finansowanego przez UE, postanowili rozwiązać te problemy poprzez zidentyfikowanie biomarkerów nietolerancji glukozy. Powinny one być wrażliwe na niewielkie zmiany fizjologiczne oraz odzwierciedlać cechy biologiczne, fizjologiczne, metaboliczne i kliniczne charakterystyczne dla rozwoju choroby. Krótko mówiąc, powinny umożliwiać przewidywanie przejścia ze stanu prawidłowego metabolizmu z prawidłową tolerancją glukozy do stanu przedcukrzycowego, po którym rozwija się cukrzyca typu 2.
Aby ocenić ten proces rozwoju cukrzycy w populacji, partnerzy projektu DEXLIFE zbadają cztery różne kohorty oraz przeprowadzą jedno badanie obserwacyjne. Obecnie trwa gromadzenie i analiza danych dotyczących ich fenotypu klinicznego, profilu metabolomicznego/lipidomicznego, ekspresji białek oraz danych transkryptomicznych, epigenetycznych i genetycznych. Chodzi o to, by znaleźć środowiskowe czynniki ryzyka i biomarkery dotyczące różnych stadiów cukrzycy typu 2 umożliwiające przewidywanie odpowiednich klinicznych punktów końcowych.
Dotychczas naukowcy zidentyfikowali 23 markery metaboliczne, spośród których dziesięć może w sposób istotny zmieniać się po zastosowaniu interwencji w zakresie żywienia i aktywności fizycznej. W badaniu interwencyjnym zmiana trybu życia poskutkowała istotnymi zmianami fizjologii, zdrowia i poziomu glukozy u badanych, co wyraźnie wskazuje na znaczenie trybu życia dla równowagi metabolicznej.
Prowadzona w projekcie DEXLIFE współpraca między partnerami klinicznymi i badawczymi pozwoliła na zidentyfikowanie potencjalnych biomarkerów metabolomicznych i lipidomicznych w kierunku cukrzycy. Wiele osób z zaburzeniami tolerancji glukozy i cukrzycą typu 2 nie jest prawidłowo diagnozowanych i schorzenia przebiegają u nich bezobjawowo przez wiele lat. Prognostyczne fenotypowanie oparte na biomarkerach DEXLIFE powinno umożliwić zapobieganie cukrzycy u takich osób.
Źródło: www.cordis.europa.eu
Tagi: cukrzyca, biomarker, leczenie
wstecz Podziel się ze znajomymi
03-03-2023
Najdokładniejsze systemy satelitarnego transferu czasu
Nie zawsze zegar atomowy działa lepiej niż kwarcowy.
03-03-2023
Ponad połowa chorych z SARS-CoV2 cierpi na długi covid
Przez długi czas może mieć takie objawy jak zmęczenie.
03-03-2023
Uniwersytet Warszawski będzie kształcić kadry dla energetyki jądrowej
Przekazał Wydział Fizyki UW.
Recenzje