Naprawa mięśnia sercowego od wewnątrz
Zawał mięśnia sercowego, znany również jako atak serca, jest główną przyczyną zgonów na całym świecie. Rozwój terapii regeneracyjnych może znacznie poprawić wyniki leczenia pacjentów.Chociaż standardowe leczenie interwencyjne zawału mięśnia sercowego uległo poprawie na przestrzeni lat i znacznej liczbie pacjentów udaje się przeżyć, w końcu dochodzi u nich do niewydolności serca. Aby zapobiec niekorzystnej przebudowie serca i wspomóc naprawę serca jak najszybciej po zawale mięśnia sercowego, konieczne jest umożliwienie regeneracji naczyń krwionośnych i dostarczania tlenu do obszaru zawału.
W tym kontekście obiecującymi kandydatami są komórki autologiczne, ale wyniki badań klinicznych pokazują, że konieczne jest ich znaczne udoskonalenie, aby mogły stać się użytecznym klinicznie sposobem leczenia. Zgromadzone dowody wskazują, że heterogeniczna populacja komórek macierzystych serca, nazywanych komórkami pochodzącymi z kardiosfery (CDC), wykazuje potencjał w zakresie przywracania prawidłowej pracy serca. Działanie tych komórek opiera się na uwalnianiu czynników, które usprawniają różne procesy naprawcze, w tym procesy tworzenia się nowych naczyń krwionośnych (angiogeneza). Zdolność ta jest jednak silnie związana z obecnością genu endogliny.
Celem naukowców z zespołu finansowanego ze środków UE projektu VASC-GEN (Endoglin-mediated vascular regeneration to promote heart repair) było określenie roli genu endogliny w działaniu komórek CDC. W tym celu badacze przeanalizowali czynniki wydzielane przez komórki CDC zawierające gen endogliny oraz przez komórki niezawierające endogliny. Zbadali również wpływ komórek CDC zawierających gen endogliny i niezawierających tego genu na procesy naprawcze po zawale mięśnia sercowego w modelu mysim.
Wyniki projektu wykazały, że ekspresja endogliny w komórkach CDC wywoływała efekty parakrynne, które zwiększały proliferację i migrację komórek śródbłonka in vitro. W tych efektach pośredniczyły różne białka związane z angiogenezą, w tym należące do szlaku sygnalizacyjnego TGF-beta. Analiza spektrometrii mas wykazała dalszą deregulację w białkach macierzy pozakomórkowych, a także członkach grupy SMAD i płytkopochodnych rodzinach wiążących czynnik wzrostu przy braku endogliny. W przypadku podawania w warunkach in vivo komórki CDC zawierające endoglinę wykazywały lepsze działanie proangiogeniczne prowadzące do tworzenia się nowych naczyń funkcjonalnych.
Wyniki projektu VASC-GEN wykazały zdolności komórek CDC do wywoływania angiogenezy i podkreśliły znaczenie genu endogliny. Długoterminowa identyfikacja proangiogenicznych czynników w sekretomie komórek CDC pozwoli na opracowanie lepiej kontrolowanej strategii leczenia choroby niedokrwiennej serca.
Źródło: www.cordis.europa.eu
W tym kontekście obiecującymi kandydatami są komórki autologiczne, ale wyniki badań klinicznych pokazują, że konieczne jest ich znaczne udoskonalenie, aby mogły stać się użytecznym klinicznie sposobem leczenia. Zgromadzone dowody wskazują, że heterogeniczna populacja komórek macierzystych serca, nazywanych komórkami pochodzącymi z kardiosfery (CDC), wykazuje potencjał w zakresie przywracania prawidłowej pracy serca. Działanie tych komórek opiera się na uwalnianiu czynników, które usprawniają różne procesy naprawcze, w tym procesy tworzenia się nowych naczyń krwionośnych (angiogeneza). Zdolność ta jest jednak silnie związana z obecnością genu endogliny.
Celem naukowców z zespołu finansowanego ze środków UE projektu VASC-GEN (Endoglin-mediated vascular regeneration to promote heart repair) było określenie roli genu endogliny w działaniu komórek CDC. W tym celu badacze przeanalizowali czynniki wydzielane przez komórki CDC zawierające gen endogliny oraz przez komórki niezawierające endogliny. Zbadali również wpływ komórek CDC zawierających gen endogliny i niezawierających tego genu na procesy naprawcze po zawale mięśnia sercowego w modelu mysim.
Wyniki projektu wykazały, że ekspresja endogliny w komórkach CDC wywoływała efekty parakrynne, które zwiększały proliferację i migrację komórek śródbłonka in vitro. W tych efektach pośredniczyły różne białka związane z angiogenezą, w tym należące do szlaku sygnalizacyjnego TGF-beta. Analiza spektrometrii mas wykazała dalszą deregulację w białkach macierzy pozakomórkowych, a także członkach grupy SMAD i płytkopochodnych rodzinach wiążących czynnik wzrostu przy braku endogliny. W przypadku podawania w warunkach in vivo komórki CDC zawierające endoglinę wykazywały lepsze działanie proangiogeniczne prowadzące do tworzenia się nowych naczyń funkcjonalnych.
Wyniki projektu VASC-GEN wykazały zdolności komórek CDC do wywoływania angiogenezy i podkreśliły znaczenie genu endogliny. Długoterminowa identyfikacja proangiogenicznych czynników w sekretomie komórek CDC pozwoli na opracowanie lepiej kontrolowanej strategii leczenia choroby niedokrwiennej serca.
Źródło: www.cordis.europa.eu
Tagi: miesien sercowy, serce, atak serca, kardiosfera, angiogeneza
wstecz Podziel się ze znajomymi
03-03-2023
Najdokładniejsze systemy satelitarnego transferu czasu
Nie zawsze zegar atomowy działa lepiej niż kwarcowy.
03-03-2023
Ponad połowa chorych z SARS-CoV2 cierpi na długi covid
Przez długi czas może mieć takie objawy jak zmęczenie.
03-03-2023
Uniwersytet Warszawski będzie kształcić kadry dla energetyki jądrowej
Przekazał Wydział Fizyki UW.
Recenzje