Nikotyna w prehistorycznym uzębieniu
Po raz pierwszy udało się zidentyfikować cząsteczki nikotyny w prehistorycznych płytkach nazębnych. Wyniki badań przedstawiono na łamach „Journal of Archaeological Science: Reports”.
Dzięki tej nowej metodzie można będzie badać kto, gdzie i kiedy w dawnych czasach palił tytoń lub inne podobne rośliny.
"Na przykład pomoże nam to określić, czy wszyscy członkowie danej społeczności używali tytoniu, czy może tylko dorośli, a może tylko mężczyźni lub tylko kobiety" - opisuje współautorka badań, Shannon Tushingham z Washington State University (USA).
Dotąd badanie śladów używania tytoniu polegało na dokumentowaniu w materiale archeologicznym obecności fajek, zwęglonych nasion tytoniu, analizy włosów i odchodów. Jednak te materiały występują rzadko i trudno je jednoznacznie powiązać z pojedynczymi ludźmi.
W przypadku mineralnej płytki nazębnej powiązanie jej z konkretnymi ludźmi jest oczywiste, ponieważ pobierana jest ona bezpośrednio z zębów.
Zespołowi udało się stwierdzić obecność nikotyny w płytce nazębnej ośmiu ludzi, którzy żyli na przestrzeni od 6 tys. - do 300 lat temu na obszarze Kalifornii.
W grobie jednego z mężczyzn w sąsiedztwie szkieletu jego bliscy zostawili fajkę. W innym przypadku ślady nikotyny znaleziono w zębie trzonowym szkieletu starszej kobiety. Oznaczałoby to, że młodsze kobiety unikały palenia, być może ze względu na dzieci, natomiast starsze kobiety mogły palić tytoń.
W ostatnich latach płytka nazębna staje się dla archeologów coraz bogatszym źródłem informacji o diecie i środowisku życia prehistorycznych ludzi. Naukowcy potrafią identyfikować w niej białka, DNA bakterii czy ślady skrobi.
Źródło: www.pap.pl
wstecz Podziel się ze znajomymi
03-03-2023
Najdokładniejsze systemy satelitarnego transferu czasu
Nie zawsze zegar atomowy działa lepiej niż kwarcowy.
03-03-2023
Ponad połowa chorych z SARS-CoV2 cierpi na długi covid
Przez długi czas może mieć takie objawy jak zmęczenie.
03-03-2023
Uniwersytet Warszawski będzie kształcić kadry dla energetyki jądrowej
Przekazał Wydział Fizyki UW.
Recenzje