Nanocząsteczkowe szczepionki w celu zwiększenia odporności nie tylko w pobliżu miejsca iniekcji
Naukowcy z Centrum Medycznego Duke University stworzyli syntetyczne nanocząstki, które trafiają do węzłów chłonnych i w znacznym stopniu wzmacniają reakcję na szczepionki. Artykuł dot. tego odkrycia został opublikowany w czasopiśmie Nature Materials dnia 22-go stycznia 2012 r.
Uważa się, iż obecnie stosowane adiuwanty (czyli substancje dodawane do szczepionek w celu zwiększenia reakcji immunologicznej) wzmacniają odporność w okolicach miejsc na skórze gdzie szczepionka została wstrzyknięta, a nie docierają do węzłów chłonnych, gdzie zachodzą najbardziej skuteczne reakcje immunologiczne. Bieżące badania używały myszy, aby pokazać, iż możliwe jest zmienienie ścieżki doprowadzania wprost do węzłów chłonnych. Badacze oparli swoją strategię na obserwacjach, że komórki tuczne, które znajdują się w skórze i walczą z infekcjami, bezpośrednio komunikują się także z węzłami chłonnymi poprzez uwalnianie nanocząsteczek zwanych granulkami. Dr Ashley St. John uważa, iż ta strategia jest wyjątkowa, ponieważ zaprojektowane biocząstki zostały oparte na tych, które są naturalnie produkowane przez komórki tuczne. Syntetyczne granulki składają się z węglowodanowego szkieletu, który zawiera małe mediatory zapalenia jak np. czynnik martwicy guza. Ów cząstki po wstrzyknięciu imitują cechy granulek znajdujących się w naturalnych komórkach a następnie trafiają do węzłów chłonnych. Tradycyjne adiuwanty mogą pomagać antygenom (mała cześć patogenu, który jest wstrzykiwany podczas szczepionki) w wytwarzaniu przeciwciał przez ciało tak, aby gdy pojawi się prawdziwy patogen, jak np. wirus grypy, mógł on zostać zniszczony. Ewentualnie, adiuwanty mogą aktywować komórki zwane komórkami dendrytycznymi, które wychwytują części patogenu i przemieszczają się ze skóry do węzłów chłonnych, gdzie wszczynane są reakcje immunologiczne.
Jednakże ekipa z Duke University stworzyła szczepionkowy adiuwant z nanocząsteczek, który jest w stanie przemieszczać się z miejsca iniekcji do węzłów chłonnych, gdzie zachowuje jak wiele typów komórek systemu immunologicznego i wywołuje prawidłową reakcję. Naukowcy stosowali ów adiuwant w szczepieniach myszy z wirusem grypy A. Podawane stężenie wirusa, które mogłoby być śmiertelne dla zwykłej myszy, nie przeszkodziło zaszczepionemu gryzoniowi w zwalczeniu choroby. Właśnie dzięki efektywnej reakcji immunologicznej pobudzonej przez cząsteczki posiadał on zwiększony wskaźnik przeżycia. Badacze pokazali również, iż mogą napełniać ten sam typ cząstek innym czynnikiem immunologicznym – interleukiną-12.
To ważne odkrycie, ponieważ niektóre typy iniekcji wymagają wyspecjalizowanych reakcji, aby móc zostać opanowane przez ciało. St. John stwierdza, że elastyczność syntetycznych cząstek oraz ich umiejętność do docierania do węzłów chłonnych stanowi nową drogę dla indywidualnego leczenia – spersonalizowanych szczepionek.
Źródło: http://www.nanonet.pl
http://www.nanowerk.com/news/newsid=24036.php
Uważa się, iż obecnie stosowane adiuwanty (czyli substancje dodawane do szczepionek w celu zwiększenia reakcji immunologicznej) wzmacniają odporność w okolicach miejsc na skórze gdzie szczepionka została wstrzyknięta, a nie docierają do węzłów chłonnych, gdzie zachodzą najbardziej skuteczne reakcje immunologiczne. Bieżące badania używały myszy, aby pokazać, iż możliwe jest zmienienie ścieżki doprowadzania wprost do węzłów chłonnych. Badacze oparli swoją strategię na obserwacjach, że komórki tuczne, które znajdują się w skórze i walczą z infekcjami, bezpośrednio komunikują się także z węzłami chłonnymi poprzez uwalnianie nanocząsteczek zwanych granulkami. Dr Ashley St. John uważa, iż ta strategia jest wyjątkowa, ponieważ zaprojektowane biocząstki zostały oparte na tych, które są naturalnie produkowane przez komórki tuczne. Syntetyczne granulki składają się z węglowodanowego szkieletu, który zawiera małe mediatory zapalenia jak np. czynnik martwicy guza. Ów cząstki po wstrzyknięciu imitują cechy granulek znajdujących się w naturalnych komórkach a następnie trafiają do węzłów chłonnych. Tradycyjne adiuwanty mogą pomagać antygenom (mała cześć patogenu, który jest wstrzykiwany podczas szczepionki) w wytwarzaniu przeciwciał przez ciało tak, aby gdy pojawi się prawdziwy patogen, jak np. wirus grypy, mógł on zostać zniszczony. Ewentualnie, adiuwanty mogą aktywować komórki zwane komórkami dendrytycznymi, które wychwytują części patogenu i przemieszczają się ze skóry do węzłów chłonnych, gdzie wszczynane są reakcje immunologiczne.Jednakże ekipa z Duke University stworzyła szczepionkowy adiuwant z nanocząsteczek, który jest w stanie przemieszczać się z miejsca iniekcji do węzłów chłonnych, gdzie zachowuje jak wiele typów komórek systemu immunologicznego i wywołuje prawidłową reakcję. Naukowcy stosowali ów adiuwant w szczepieniach myszy z wirusem grypy A. Podawane stężenie wirusa, które mogłoby być śmiertelne dla zwykłej myszy, nie przeszkodziło zaszczepionemu gryzoniowi w zwalczeniu choroby. Właśnie dzięki efektywnej reakcji immunologicznej pobudzonej przez cząsteczki posiadał on zwiększony wskaźnik przeżycia. Badacze pokazali również, iż mogą napełniać ten sam typ cząstek innym czynnikiem immunologicznym – interleukiną-12.
To ważne odkrycie, ponieważ niektóre typy iniekcji wymagają wyspecjalizowanych reakcji, aby móc zostać opanowane przez ciało. St. John stwierdza, że elastyczność syntetycznych cząstek oraz ich umiejętność do docierania do węzłów chłonnych stanowi nową drogę dla indywidualnego leczenia – spersonalizowanych szczepionek.
Źródło: http://www.nanonet.pl
http://www.nanowerk.com/news/newsid=24036.php
03-03-2023
Najdokładniejsze systemy satelitarnego transferu czasu
Nie zawsze zegar atomowy działa lepiej niż kwarcowy.
03-03-2023
Ponad połowa chorych z SARS-CoV2 cierpi na długi covid
Przez długi czas może mieć takie objawy jak zmęczenie.
03-03-2023
Uniwersytet Warszawski będzie kształcić kadry dla energetyki jądrowej
Przekazał Wydział Fizyki UW.
Recenzje