Artykuł dr hab. Elżbiety Kołaczkowskiej w "Nature Reviews Immunology"
Dr hab. Elżbieta Kołaczkowska jest adiunktem w Zakładzie Immunologii Ewolucyjnej Instytutu Zoologii UJ, a obecnie przebywa w Kanadzie na Uniwersytecie w Calgary, na stypendium Marie Curie finansowanym w ramach 7. Programu Ramowego Unii Europejskiej. Z kolei profesor Paul Kubes kieruje grupą badawczą na tym uniwersytecie i jest specjalistą w dziedzinie mikroskopii in vivo („w żywym organizmie"). Ten typ mikroskopii umożliwia obserwacje procesów zachodzących wewnątrz żywego organizmu. Technika ta jest wyjątkowa z tego powodu, że zazwyczaj obserwacje mikroskopowe przeprowadza się na utrwalonych preparatach pobranych z tkanek, nie mogąc np. obserwować przemieszczania się komórek krwi. Mikroskopia in vivo przyczyniła się do poznania wielu procesów związanych z opuszczeniem przez neutrofile (pierwsze komórki odpornościowe rozpoznające patogeny, m.in. bakterie, które wniknęły do organizmu) naczyń krwionośnych oraz ich dalszej wędrówki do uszkodzonych bądź objętych zakażeniem tkanek.
W artykule autorzy opisują aktualną wiedzę na temat mechanizmów zaangażowanych w te procesy, w tym nowo odkryte wyjątki od istniejącego modelu wzorcowego. Dyskutowane są też nowe, a przy tym kontrowersyjne, dane dotyczące długości życia neutrofilii i ich zaangażowania w różnorodne procesy wiodące do wyeliminowania patogenów. Jednym z niedawno odkrytych, a równocześnie bardzo ciekawym sposobem usuwania i zabijania organizmów obcych jest tworzenie przez neutrofile tzw. neutrophil extracellular traps (NET) czyli neutrofilowych sieci zewnątrzkomórkowych. NET składają się z materiału genetycznego (DNA) neutrofila, do którego przyłączone są histony, białka przeciwbakteryjne i enzymy proteolityczne (trawiące np. białka patogenów). Patogeny złapane w takie sieci mają małe szanse przeżycia. Artykuł opisuje najnowsze odkrycia dotyczące powstawania i funkcjonowania NET, np. odkryty przez profesora Kubesa fakt, że neutrofile, które utworzyły sieci, czyli takie, które nie posiadają już jądra komórkowego, ciągle żyją i wykonują swoje zadania tzn. zdolne są do migracji i fagocytozy.
Źródło: www.uj.edu.pl
Najdokładniejsze systemy satelitarnego transferu czasu
Nie zawsze zegar atomowy działa lepiej niż kwarcowy.
Ponad połowa chorych z SARS-CoV2 cierpi na długi covid
Przez długi czas może mieć takie objawy jak zmęczenie.
Uniwersytet Warszawski będzie kształcić kadry dla energetyki jądrowej
Przekazał Wydział Fizyki UW.
Recenzje