Homoarginina w leczeniu chorób sercowo-naczyniowych
Choroba układu sercowo-naczyniowego odpowiada za 47% wszystkich zgonów w Europie i wynika z wielu czynników środowiskowych, fizjologicznych i genetycznych. Prowadzone są badania nad wpływem jednej bardzo istotnej cząsteczki — homoargininy.Do głównych postaci choroby układu sercowo-naczyniowego należą udar oraz choroba wieńcowa serca — stan, w którym do mięśnia sercowego nie dociera wystarczająca ilość krwi z powodu zwężenia miażdżycowego tętnic. Objawia się to w postaci dusznicy lub zagrażającego życiu zawału serca, czyli stanów, które z upływem czasu mogą prowadzić do niewydolności serca. . Ostatnie badania pokazują, że w przypadku pacjentów z niskim poziomem aminokwasu homoargininy w osoczu występuję wyższe ryzyko udaru, zawału serca i niewydolności serca.
W ramach projektu H4H (Exploring the therapeutic potential of homoarginine in experimental models of ischemia reperfusion injury and chronic heart failure) badano rolę szlaku homoargininy. Celem badań było znalezienie zastosowania w stratyfikacji ryzyka, profilaktyce i nowatorskich strategiach leczenia choroby układu sercowo-naczyniowego.
Badacze wykorzystali eksperymentalne modele niewydolności serca, obrazowanie in vivo oraz cewnikowanie lewej komory serca jako technologie badawcze, które można zastosować również w innych obszarach. Ponadto naukowcy przeprowadzili doświadczenia na pojedynczych komórkach w celu zbadania przebiegu procesów z udziałem wapnia w komórkach serca, kardiomiocytach, ponieważ wadliwa homeostaza wapniowa może przyczyniać się do niewydolności serca.
Zespół projektu H4H wykonał również wiele nowoczesnych oznaczeń biochemicznych, takich jak oznaczenie biotyny oraz oznaczenie aktywności syntazy tlenku azotu (NO), a także przeprowadził pomiary ilościowe biodostępności NO, biopteryny i ponadtlenku — czyli wszystkich czynników, które mogą łączyć poziom homoargininy z ryzykiem wystąpienia choroby układu sercowo-naczyniowego i niewydolności serca.
Każdego roku choroba układu sercowo-naczyniowego prowadzi do ponad czterech milionów zgonów w samej tylko Europie. Wyniki projektu H4H dostarczyły nowych informacji na temat patofizjologii choroby układu sercowo-naczyniowego, w tym nowe możliwości leczenia.
Źródło: www.cordis.europa.eu
W ramach projektu H4H (Exploring the therapeutic potential of homoarginine in experimental models of ischemia reperfusion injury and chronic heart failure) badano rolę szlaku homoargininy. Celem badań było znalezienie zastosowania w stratyfikacji ryzyka, profilaktyce i nowatorskich strategiach leczenia choroby układu sercowo-naczyniowego.
Badacze wykorzystali eksperymentalne modele niewydolności serca, obrazowanie in vivo oraz cewnikowanie lewej komory serca jako technologie badawcze, które można zastosować również w innych obszarach. Ponadto naukowcy przeprowadzili doświadczenia na pojedynczych komórkach w celu zbadania przebiegu procesów z udziałem wapnia w komórkach serca, kardiomiocytach, ponieważ wadliwa homeostaza wapniowa może przyczyniać się do niewydolności serca.
Zespół projektu H4H wykonał również wiele nowoczesnych oznaczeń biochemicznych, takich jak oznaczenie biotyny oraz oznaczenie aktywności syntazy tlenku azotu (NO), a także przeprowadził pomiary ilościowe biodostępności NO, biopteryny i ponadtlenku — czyli wszystkich czynników, które mogą łączyć poziom homoargininy z ryzykiem wystąpienia choroby układu sercowo-naczyniowego i niewydolności serca.
Każdego roku choroba układu sercowo-naczyniowego prowadzi do ponad czterech milionów zgonów w samej tylko Europie. Wyniki projektu H4H dostarczyły nowych informacji na temat patofizjologii choroby układu sercowo-naczyniowego, w tym nowe możliwości leczenia.
Źródło: www.cordis.europa.eu
03-03-2023
Najdokładniejsze systemy satelitarnego transferu czasu
Nie zawsze zegar atomowy działa lepiej niż kwarcowy.
03-03-2023
Ponad połowa chorych z SARS-CoV2 cierpi na długi covid
Przez długi czas może mieć takie objawy jak zmęczenie.
03-03-2023
Uniwersytet Warszawski będzie kształcić kadry dla energetyki jądrowej
Przekazał Wydział Fizyki UW.
Recenzje