- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Związki siarkoorganiczne
StreszczenieIstnieje wiele różnych typów związków siarkoorganicznych. Niektóre z nich mają strukturę zbliżoną do związków tlenowych, gdzie atom tlenu zastąpiony jest atomem siarki. Dotyczy to związków siarki dwuwartościowej. Związki siarki tworzą również szereg związków na wyższym stopniu utlenienia, które nie posiadają już odpowiedników w grupie związków tlenowych.
Słowa kluczowe: siarka, tiole, sulfony, sylfidy, sulfotlenki, sole sulfonowe, kwasy sulfonowe
Wstęp
Siarka to niemetal z grupy p układu okresowego. W temperaturze pokojowej jest to ciało stałe o jasnożółtej barwie, mało reaktywne. W powietrzu utlenia się do SO2 po inicjacji zapłonu. W przyrodzie występuje w stanie wolnym, a także w postaci minerałów siarczkowych (Cu2S, FeS2) oraz siarczanowych (CaSO4•2H2O). Wchodzi w skład dwóch aminokwasów kodowanych, cysteiny i metioniny, jak równie innych związków, np. witamin (koenzym A). Wiązania typu S-S występują także między różnymi częściami cząsteczek białek, np. insuliny [2].
Siarka jest mniej elektroujemna niż tlen, natomiast tak samo jak węgiel. Wiązanie C-S jest stosunkowo silne, by związki były trwałe, lecz na tyle słabe, by je selektywnie rozerwać w obecności silniejszego wiązania C-O. Ponadto atomy siarki tworzą wiązania pomiędzy sobą.
Ze względu, iż siarka jest pierwiastkiem trzeciego okresu, możliwe jest tworzenie się wielu związków chemicznych, które nie powstają z cząsteczką tlenu. Związki posiadające wiązania S-S oraz S-halogen są trwałe i można je wyodrębnić, w przeciwieństwie do związków z wiązaniem O-O oraz związków O-halogenowych, które są nietrwałe i często wybuchowe.
Siarka posiada d-orbitale, w związku z czym występuje na stopniach utlenia 2, 4 i 6, a liczba koordynacyjna zmienia się od 0 do 7 [1].
Dostęp do treści całego artykułu: Związki siarkoorganiczne >>>
Recenzje