- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Wybrane metody hodowli drobnoustrojów w mikrobiologii
Do prawidłowego wzrostu i rozwoju bakterii konieczne są takie środowiska, które będą zaspokajać ich wymagania pokarmowe. Pobrane przez bakterie składniki są źródłem substancji budulcowych komórki, a także energii, która jest potrzebna dla rozmnażania i wzrostu [2].
Do głównych elementów pokarmowych, bez których wzrost komórek bakteryjnych nie jest możliwy zalicza się: węgiel (C), azot (N), fosfor (P), siarka (S), tlen (O), wodór (H).
Wymienione pierwiastki wchodzą w skład większości związków organicznych tworzących komórkę przez co określane są jako pierwiastki budulcowe (biogenne) [2].
Wśród grup bakterii wymienia się również takie o wysokim stopniu pasożytnictwa, które nie są zdolne do wzrostu, jeśli nie uzyskują gotowych złożonych związków (tzw. czynników wzrostowych). Do czynników tych należą:
- witaminy (szczególnie z grupy B), które są koenzymami lub grupami prostetycznymi niektórych enzymów,
- aminokwasy oraz zasady purynowe i pirymidynowe (wykorzystywane jako składniki budulcowe komórki),
- czynniki wzrostowe niezbędne dla niektórych bakterii w tym np.:cholesterol, hem, hemina, NAD, NADP oraz nienasycone kwasy tłuszczowe [2].
Niezwykle ważnym elementem wzrostowym bakterii jest woda, w której rozpuszczone są związki odżywcze. Woda jest także środowiskiem, w którym zachodzą procesy metaboliczne, stanowiąc dodatkowo istotne źródło wodoru i tlenu. Z przeprowadzonych badań wynika, że większość bakterii nie rozwija się w środowiskach, w których zawartość wody jest niższa niż 20% (optymalna zawartość wody w podłożach hodowlanych wynosi ok. 50-90%). Prawidłowy wzrost bakterii zależy również od obecności w podłożu soli mineralnych, takich jak: Mg2+ (odpowiadają za stabilizację struktury ściany komórkowej bakterii gram-ujemnych) Fe2+, Ca2+(niezbędne w procesie wytwarzania przetrwalników), Mn2+, Zn2+, które są aktywatorami niektórych reakcji enzymatycznych lub grupami prostetycznymi enzymów. Sole mineralne odpowiadają także za regulację ciśnienia osmotycznego komórki [2].
W mikrobiologii wyróżnia się dwa rodzaje hodowli (kultur) drobnoustrojów: hodowle czyste i mieszane. O hodowli czystej mówi się wtedy, gdy w jej skład wchodzą osobniki tego samego gatunku. W hodowli mieszanej wyróżnia się osobniki należące do różnych gatunków. Bakterie najczęściej rosną w środowisku naturalny w postaci hodowli mieszanych, skąd mogą być wysiewane na podłoża namnażająco-wybiórcze, pozwalające na ich identyfikację.
Wśród wielu znanych metod otrzymywania czystych kultur komórkowych wyróżnia się:
1) metody bezpośrednie
2) metody pośrednie
Bezpośrednie metody otrzymywania czystych kultur komórkowych opierają się na wykorzystaniu tzw. mikromanipulatora - urządzenia mikroskopowego, które wyposażone jest w szklaną kapilarę. Obecność kapilary pozwala na zasysanie z hodowli mieszanej jednej komórki drobnoustroju, która po przeniesieniu do jałowej pożywki dzieli się, dzięki czemu daje ona początek hodowli składającej się z osobników jednego gatunku. W ten sposób otrzymuje się czystą hodowlę komórkową [1].
Recenzje