Konwersja skrobi kukurydzianej
- Co to jest skrobia?
Jest to niejednorodny pod względem strukturalnym polimer glukozy. Jego skład to dwie frakcje: amyloza oraz amylopektyna. Pierwsza z nich to frakcja nierozgałęziona, pozbijana, utrzymywana przez wiązania wodorowe. Druga frakcja jest rozgałęziona. Występują w niej wiązania a-1,4 oraz a-1,6. Skrobia pod wpływem konwersji ma na celu wytworzyć cukry proste czyli monosacharydy. Należy podkreślić, że naturalny smak skrobi kukurydzianej nie jest słodki.
- Historia skrobi kukurydzianej
Do lat 70-tych XX wieku jako środka słodzącego używano sacharozy, jednak jej koszt był wysoki. Dlatego też postanowiono poszukać tańszego zamiennika słodzącego. W 1972 roku po raz pierwszy jako cukru użyto skrobię kukurydzianą pochodzącą z kukurydzy. Na początku stosowano ją w takich dziedzinach jak cukiernictwo, piekarnictwo. Z czasem zaczęto przeprowadzać konwersję skrobi ziemniaczanej sposobem enzymatycznym przez co można było przeprowadzić proces sacharyfikacji dzięki czemu sacharozę zastąpiła dekstroza. W momencie gdy odkryto mikroorganizmy, które mogą wytwarzać izomerazę glukozową można było otrzymywać syropy wysokofruktozowe.
- Proces otrzymywania syropów wysokofruktozowych
Na początku za pomocą wysokiej temperatury należy rozbić struktury wyższego rzędu amylozy. Czynność ta spowoduje, że zostaną zniszczone wiązania wodorowe a skrobia zamieni się w kleik. Następnie należy dodać a-amylazę, dzięki czemu otrzymamy stan ciekły. Po zmianie temperatury i pH nastąpi wprowadzenie kolejnego enzymu czyli glukoamylazy. Następuje sacharyfikacja. Dzięki temu mamy możliwość otrzymania 96% dekstrozy. Kolejnym krokiem jest izomeryzacja za pomocą kolumn z immobilizowanym enzymem. Później następuje rafinacja, której efektem jest otrzymanie 42% syropu wysokofruktozowego. Na końcu należy go odparować do 71%.
http://laboratoria.net/baza-wiedzy/procesy-biotechnologii/20153.html