Tylko trzy polskie ośrodki naukowo-badawcze znalazły się w pierwszej pięćsetce światowego rankingu Webometrics, oceniającego aktywność 8 000 instytucji sektora R&D poprzez ich obecność w Internecie. Wysokie, 14. miejsce zajęło Interdyscyplinarne Centrum Modelowania Matematycznego UW, 123. – Polska Akademia Nauk, a 366. – Państwowy Instytut Geologiczny.
Ranking Webometrics to jedna z najważniejszych globalnych baz danych, informujących o poziomie aktywności sieciowej 12 000 ośrodków akademickich i 8 000 centrów naukowo-badawczych. Zestawienie – oddzielnie dla uczelni i oddzielnie dla centrów naukowo-badawczych – publikuje co pół roku (w lutym i lipcu) Najwyższa Rada Badań Naukowych (CSIC) w Madrycie.
Opracowanie nie ma nic wspólnego z automatycznym pozycjonowaniem stron, generowanym przez popularne wyszukiwarki internetowe, jak Google czy Yahoo. Autorzy Webometrics starają się ocenić rzeczywistą pozycję instytucji w świecie nauki, uwzględniając w algorytmie porównawczym ilość i jakość materiałów publikowanych w sieci, liczbę cytowań i odwołań do zewnętrznych linków internetowych, dane bibliometryczne, kadrowe i wiele innych. Co prawda zastrzegają, że wyliczona przez nich pozycja danej jednostki w rankingu nie świadczy o doniosłości i jakości jej badań, ale zgodnie z powiedzeniem „jak cię widzą, tak cię piszą” traktowana jest przez odbiorców jako dosyć dokładne odzwierciedlenie miejsca instytucji w międzynarodowej społeczności badaczy. Stąd też bierze się popularność danych Webometrics wśród studentów zastanawiających się nad wyborem uczelni i specjalistów wybierających ścieżkę dalszej kariery naukowej.
Ciekawe wnioski wynikają z analizy rankingu Webometrics badanego pod kątem obecności w sieci narodowych służb geologicznych. W rankingu światowym, obejmującym 8 000 instytucji naukowo-badawczych, najwyższą spośród służb geologicznych – 6. pozycję zajmuje, jak się można było spodziewać, amerykańska USGS; kolejną, lecz dopiero 206. służba geologiczna Japonii; następne, to francuska BRGM (293); hiszpańska IGME (316); po niej widzimy brytyjską BGS (365) i w sąsiedztwie polską PIG (366).
Jeśli weźmiemy pod uwagę centra naukowo-badawcze tylko w Unii Europejskiej – co redukuje przewagę instytucji amerykańskich, tradycyjnie okupujących czołowe miejsca rankingu – to wyniki Instytutu rysują się również nadzwyczaj korzystnie. Jako pierwsza służba geologiczna na liście 3566 sklasyfikowanych unijnych jednostek naukowo-badawczych pojawia się BRGM (107), po niej widzimy IGME (116), dalej BGS (136) i w sąsiedztwie PIG (137). Bratnia, czeska służba geologiczna zajmuje 158. miejsce, duńsko-grenlandzka 209., fińska 246., holenderska 338., norweska 363., szwedzka 391. Niemiecka BGR plasuje się dopiero na 483. pozycji, a kolejne w okolicy 1000 i dalej. Nie najlepiej to świadczy o aktywności kolegów z narodowych służb geologicznych, którzy jak się wydaje, mają takie same możliwości jak PIG-PIB, by dzielić się szeroko ze społeczeństwem wiedzą i materiałami zawartymi w przepastnych wnętrzach archiwów i magazynów rdzeni.
Wysoka pozycja Instytutu wynika nie tylko z pracowitości naszej kadry, ale przede wszystkim ze świadomej polityki informacyjnej, jaką prowadzimy od lat, dzieląc się ze społeczeństwem wiedzą geologiczną za pośrednictwem Internetu, co zaleca między innymi konwencja z Aarhus o powszechnym dostępie do informacji o środowisku oraz dyrektywy unijne z INSPIRE na czele.
Tagi:
webometrics,
ranking,
lab,
laboratorium,
ośrodek naukowo-badawczy,
Państwowy Instytut Geologiczny
wstecz
Podziel się ze znajomymi