Praca badacza z UG w Nature Communications
Wiodące ośrodki naukowe na świecie pracują intensywnie nad zapewnieniem komunikacji kwantowej na dalekie odległości, które wykorzystują tzw. maksymalnie splątane stany kwantowe.
Dotąd znany jest tylko jeden sposób takiej komunikacji, który radzi sobie ze specyficznymi zakłóceniami, ale który jest trudno wykonać i nie został jeszcze zrealizowany w praktyce. Sposób ten wykorzystuje pośredników: nadawca (tradycyjnie Alicja) komunikuje się z pośrednikiem (Cezary) a pośrednik komunikuje się z odbiorcą (Bogdanem). W ramach tego rozwiązania, Cezary pomaga Alicji i Bogdanowi skomunikować się. Metoda ta znana jest pod nazwą kwantowych powtarzaczy (ang. quantum repeaters) i jest nadzieją kwantowego Internetu.
Międzynarodowy zespół naukowców z ośrodków w Hiszpanii: Stefan Bӓuml i Andreas Winter, Danii: Matthias Christandl oraz Polski: Karol Horodecki zadali pytanie: Czy są metody na uzyskanie bezpiecznej komunikacji na dalekie odległości analogicznie do metody kwantowych powtarzaczy – kwantowe powtarzacze klucza (ang. quantum key repaters) ? A szczególnie, czy takie metody istnieją przy innych rodzajach zakłóceń, które nie pozwalają na wytworzenie stanów maksymalnie splątanych ? Przez bezpieczną komunikację rozumiemy taką, której osoba niezaufana nie można podsłuchać. Próbując odpowiedzieć na powyższe pytanie naukowcy dotarli do granic komunikacji zabezpieczanej przez niezawodną fizyczną teorię - mechanikę kwantową. W pracy pod tytułem „Limitations on quantum key repeaters” autorzy pokazują fundamentalne ograniczenia na wydajność takich metod. Jak czytamy w artykule, są sytuacje, w których, mimo że Alicja i Cezary mogą komunikować się bezpiecznie, jak również Cezary i Bogdan mają bezpieczne połączenie, nie istnieje metoda pozwalająca wytworzyć wydajne i bezpieczne połączenie kryptograficzne między Alicją i Bogdanem.
Źródło: www.ug.edu.pl
Tagi: Nature Communications, informatyka kwantowa, Dr Karol Horodecki
wstecz Podziel się ze znajomymi