Grzbiet Śródatlantycki - nowe odkrycie z udziałem geografa UWr
Międzynarodowy zespół naukowców, w składzie którego znalazł się dr hab. Tomasz Niedzielski z z Instytutu Geografii i Rozwoju Regionalnego Uniwersytetu Wrocławskiego, ogłosił na łamach największego na świecie czasopisma naukowego „PLoS ONE” wyniki ośmioletnich interdyscyplinarnych badań Grzbietu Śródatlantyckiego. Okazuje się, że rola Grzbietu w koncentracji życia podmorskiego w jego okolicach jest mniej istotna niż dotąd twierdzono.Co to jest Grzbiet Śródatlantycki?
Grzbiet Śródatlantycki jest podwodnym łańcuchem górskim ciągnącym się od Islandii po Antarktydę. Jest najdłuższym na Ziemi grzbietem śródoceanicznym. W grzbietach tych przebiegają granice płyt tektonicznych, a magma osiąga powierzchnię terenu. Tworzone są zatem nowe skały. W ukształtowaniu powierzchni dna oceanicznego grzbiety śródoceaniczne zaznaczają się jako wysokie góry powyżej równin podwodnych, nazywanych równiami abysalnymi.
Wyniki badań zespołu z udziałem dr hab. Tomasza Niedzielskiego
Ogłoszone 3 maja 2013 roku wyniki badań wskazują, że zwiększona produktywność biologiczna na Grzbiecie Śródatlantyckim odpowiada koncentracji organizmów w kolumnie wody, gdyby grzbietu w ogóle nie było. Mimo że zespół odkrył nowe gatunki podczas rejsów badawczych w obszar Grzbietu Śródatlantyckiego, naukowcy wykazali, że większość z nich występuje również na podobnych głębokościach na skłonie kontynentalnym przy krawędzi oceanu.
W pracy zawarto również wyniki dotyczące ilościowej oceny wpływu Grzbietu Śródatlantyckiego na powierzchniowe prądy i fronty morskie Atlantyku. Położenie i dynamika frontu subpolarnego ma istotne znaczenie dla życia w oceanie, również na dużych głębokościach
Badania prowadzone były pod kierunkiem prof. Imantsa Priede z Uniwersytetu Aberdeen w Wielkiej Brytanii. W skład 38-osobowego zespołu wchodzili naukowcy z 19 renomowanych uczelni i jednostek badawczych z dziewięciu krajów. Badania realizowano w ramach projektu ECOMAR (Ecosystems of the Mid-Atlantic Ridge at the Sub-Polar Front and Charlie-Gibbs Fracture Zone). Na szczególną uwagę zasługuje interdyscyplinarny charakter grupy i świetnie skoordynowana współpraca tak dużego zespołu. Badania terenowe realizowano w ramach kilku rejsów naukowych na północny Atlantyk statkami badawczymi, z których w kierunku dna oceanu wysyłano m.in. bezzałogowe roboty podwodne oraz podwodne lądowniki. Opracowanie różnorodnych danych – m.in. szczegółowej topografii dna, wysokorozdzielczych zdjęć dna, kierunku i prędkości prądów przy dnie oceanu, biomasy i cech genetycznych organizmów, prób osadów dennych – było prowadzone w różnych ośrodkach i niejednokrotnie oparte było na integracji z innymi dostępnymi źródłami danych o oceanie (globalna batymetria czy satelitarne obserwacje altimetryczne).
Źródło: www.uni.wroc.pl http://laboratoria.net/edukacja/17678.html