Nowy system finansowania jednostek naukowych
1
stycznia 2015 r. weszło w życie rozporzadzenie Ministra nauki i szkolnictwa Wyższego z dnia 18 grudnia 2014 r. zmieniające
rozporządzenie w sprawie kryteriów i trybu przyznawania oraz rozliczania
środków finansowych na naukę na finansowanie działalności statutowej.
Wszystkie publiczne instytucje w Polsce, które prowadzą badania naukowe – instytuty Polskiej Akademii Nauk, instytuty badawcze czy wydziały uczelni – otrzymują z budżetu państwa tzw. dotację statutową. Podstawą jej wyliczania była wysokość dofinansowania z budżetu państwa z poprzedniego roku. I ten system obowiązuje od wielu lat. W 2014 roku ta „stała przeniesienia” wynosiła średnio 77 proc. dotacji dla jednostek naukowych, jednak w niektórych przypadkach było to nawet 90 proc. dofinansowania z ubiegłego roku.
Nowy system finansowania nauki zaczął obowiązywać od początku 2015 roku. Wraz z jego wprowadzeniem zniknęła stała przeniesienia. Podstawą do naliczania dotacji jest teraz kategoria naukowa obrazująca potencjał jednostki i jakość prowadzonych przez nią badań.
Taką ocenę co cztery lata przeprowadza Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych złożony z wybitnych naukowców. Najlepszym instytucjom naukowym przyznaje kategorie „A+” lub „A”, dobre otrzymują kategorię „B”, najsłabsze kategorię „C”. Oparcie systemu finansowania na tej ocenie spowoduje, że radykalnie wzrośnie jej znaczenie. Wysokość dotacji ma premiować rzeczywiste osiągnięcia naukowe i jakość prowadzonych prac badawczych. Zwiększy się w tej ocenie także znaczenie międzynarodowych grantów badawczych, zwłaszcza tych uzyskiwanych z największego europejskiego programu naukowego Horyzont 2020.
Nowy system w finansowania nauki będzie wdrażany stopniowo. W okresie przejściowym – do 2017 roku – wprowadzone zostaną maksymalne progi, o jakie może się zmniejszyć lub zwiększyć dotacja dla jednostki naukowej.
Źródło: www.nauka.gov.pl