Dni Ziemi policzone
Badacze szacują, że Ziemia opuści ekostrefę za około 1,75 miliarda lat. Ziemia będzie w stanie utrzymywać warunki umożliwiające rozwój życia jeszcze przez około 1,75 miliarda lat, czytamy w nowym numerze Astrobiology. Metoda wykorzystana do obliczeń jest także w stanie umożliwić identyfikację innych planet poza Układem Słonecznym o długich okresach habitacyjnych, które mogą okazać się najlepszym miejscem do poszukiwania śladów życia. Strefa zamieszkiwalna, inaczej ekostrefa, to otoczenie gwiazdy, w którym orbitujące planety mogą utrzymać wodę w stanie ciekłym, będącą doskonałym środowiskiem do przeprowadzania reakcji chemicznych. W zbyt dużym oddaleniu od gwiazdy, woda na planecie zmienia się w wieczny lód, a dwutlenek węgla gęstnieje; w zbyt małym- woda paruje i ucieka w przestrzeń.
Ekostrefy nie są niezmienne. Jasność typowej gwiazdy zwiększa się w miarę, jak jej skład i reakcje chemiczne ewoluują na przestrzeni miliardów lat, co skutkuje oddalaniem się strefy zamieszkiwanej. W marcu tego roku badacze donieśli, że Ziemia jest bliżej wewnętrznego skraju ekostrefy Słońca niż dotychczas przypuszczano.
Wewnętrzny krąg ekostrefy słonecznej oddala się od gwiazdy w tempie jednego metra na rok. Najnowsze modele zakładają, że całkowity czas przebywania Ziemi w eksosferze wynosić będzie 6,3-7,8 miliardów lat, co oznacza, że minęło już około 70% tego czasu. Inne planety, zwłaszcza znajdujące się na zewnętrznym krańcu ekostrefy lub długowieczne i lekkie gwiazdy mogą znajdować się strefie zamieszkiwanej nawet ponad 42 miliardy lat.
Wewnętrzny krąg ekostrefy słonecznej oddala się od gwiazdy w tempie jednego metra na rok. Najnowsze modele zakładają, że całkowity czas przebywania Ziemi w eksosferze wynosić będzie 6,3-7,8 miliardów lat, co oznacza, że minęło już około 70% tego czasu. Inne planety, zwłaszcza znajdujące się na zewnętrznym krańcu ekostrefy lub długowieczne i lekkie gwiazdy mogą znajdować się strefie zamieszkiwanej nawet ponad 42 miliardy lat.
Autorzy badań sugerują, aby poszukiwać życia na planetach, które tkwią w ekostrefach przynajmniej tak długo jak Ziemia, na przykład HD40307g, oddalonej o 42 lata świetlne od Ziemi.
Życie nie jest łatwe
„Jest jednak możliwe, że zaawansowane życie na Ziemi rozwijało się nadzwyczaj długo”, mówi Celeb Scharf, astrobiolog z Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku. „To odwieczny problem jednostronnej nadinterpretacji małej ilości danych”. Współautor badań, Mark Claire, astronom z Uniwersytetu Św. Andrzeja w Wielkiej Brytanii podziela jego opinię, ale dodaje, że gdyby miał faktycznie życia szukać, to skierowałby teleskopy na planety, które znajdowały się ekostrefie jak najdłużej.
Krytycy uważają, że metody badań zastosowane w tym przypadku były zbyt proste. Model zakłada, że planety poza Układem Słonecznym mają atmosferę, kompozycję i tektonikę zbliżone do ziemskich. Collin Goldblatt, klimatolog planetarny z Uniwersytetu Wiktoria w Kanadzie mówi, że bez uwzględnienia dynamiki klimatu, to znaczy składu i objętości atmosfery, wyniki nie są wystarczająco precyzyjne żeby móc na ich podstawie przewidywać przyszłość. „Równie dobrze mogę zbudować model planety zamieszkałej w rejonie Wenus, co planety martwej w pobliżu Ziemi”, obrazuje problem Goldblatt.
„Jest dużo miejsca na nowe definicje stref zamieszkiwalnych”, mówi Claire, a do tej pory naukowcy nie wiedzą przecież zbyt wiele o planetach pozasłonecznych. Ale badania ekostref mogłyby okazać się pomocne także na naszym „słonecznym” podwórku.
Kiedy Słońce stanie się jaśniejsze, a Ziemia gorętsza, Mars wkroczy w ekostrefę. „Jeśli za miliard lat będą jeszcze żyli ludzie, to myślę, że będą mieszkali właśnie na Marsie”, mówi Claire.
Autor: Katarzyna Chrząszcz
http://laboratoria.net/naturecom/19543.html