Celowanie nanocząsteczkami w przerzuty nowotworowe
Przerzuty to największe wyzwanie w leczeniu nowotworów. Zdolność nanomateriałów do docierania do określonych tkanek i przenoszenia leków sprawia, że są oni doskonałymi kandydatami do terapii celowanych.
Ostatnie odkrycia w zakresie nanotechnologii medycznych zapewniają precyzję celowania nieosiągalną w stosowanych dotychczas metodach leczenia. Mimo tych postępów nadal brak jest podstawowych informacji na temat parametrów strukturalnych wpływających na zdolność nanomateriałów do oddziaływania na określone komórki nowotworowe. Celem uczestników projektu NANOTECHNOLOGYMETAST było dokładne opisanie mechanizmu projektowania nanomateriałów terapeutycznych celowanych w komórki nowotworu przerzutowego.
Badacze skupili się na parametrach umożliwiających nanocząsteczkom docieranie do zmian przerzutowych. Zdecydowano się także opracować narzędzia badawcze do wykrywania nanocząsteczek w bardzo małych próbkach tkanki oraz pojedynczych komórkach.
Wykorzystując mysi model przerzutowego raka piersi, zespół wykazał, że lipozomy rzędu 100 nm podane dożylnie docierają do przerzutów potrójnie ujemnego raka piersi. W przeprowadzonej in vivo ilościowej analizie biodystrybucji zastosowano kilka różnych znaczników diagnostycznych, w tym europ, zieleń indocyjaninową do obrazowania całego ciała oraz gadolin do obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI).
Odkryto, że najwyższy poziom akumulacji lipozomów w zmianach przerzutowych oraz komórkach guza pierwotnego występuje po 24 godzinach od podania. Lipozomy można wykrywać już na wczesnym etapie rozsiewu nowotworu. Co ważne, podwyższony poziom nanocząsteczek wykrywano nawet w niszach premetastatycznych w płucach jeszcze zanim możliwe było wykrycie przerzutów na obrazach MRI czy w badaniach histopatologicznych.
Na kolejnym etapie projektu badacze zmierzyli skuteczność różnych leków używanych do leczenia przerzutów i guzów pierwotnych. Zaobserwowano, że komórki przerzutowe wykazują większą oporność na leki niż komórki nowotworu pierwotnego. Ponadto przerzuty znajdujące się w różnych tkankach reagowały na leki w różny sposób.
Podsumowując, projekt NANOTECHNOLOGYMETAST dowiódł skuteczności nanocząsteczek w celowanej terapii przerzutowego raka piersi, przez co stanowią one obiecujące rozwiązanie w zakresie diagnostyki i leczenia. Wyniki projektu zostały przedstawione w postaci artykułach naukowych i notatkach prasowych oraz na konferencjach i wykładach publicznych.
Ostatnie odkrycia w zakresie nanotechnologii medycznych zapewniają precyzję celowania nieosiągalną w stosowanych dotychczas metodach leczenia. Mimo tych postępów nadal brak jest podstawowych informacji na temat parametrów strukturalnych wpływających na zdolność nanomateriałów do oddziaływania na określone komórki nowotworowe. Celem uczestników projektu NANOTECHNOLOGYMETAST było dokładne opisanie mechanizmu projektowania nanomateriałów terapeutycznych celowanych w komórki nowotworu przerzutowego.
Badacze skupili się na parametrach umożliwiających nanocząsteczkom docieranie do zmian przerzutowych. Zdecydowano się także opracować narzędzia badawcze do wykrywania nanocząsteczek w bardzo małych próbkach tkanki oraz pojedynczych komórkach.
Wykorzystując mysi model przerzutowego raka piersi, zespół wykazał, że lipozomy rzędu 100 nm podane dożylnie docierają do przerzutów potrójnie ujemnego raka piersi. W przeprowadzonej in vivo ilościowej analizie biodystrybucji zastosowano kilka różnych znaczników diagnostycznych, w tym europ, zieleń indocyjaninową do obrazowania całego ciała oraz gadolin do obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI).
Odkryto, że najwyższy poziom akumulacji lipozomów w zmianach przerzutowych oraz komórkach guza pierwotnego występuje po 24 godzinach od podania. Lipozomy można wykrywać już na wczesnym etapie rozsiewu nowotworu. Co ważne, podwyższony poziom nanocząsteczek wykrywano nawet w niszach premetastatycznych w płucach jeszcze zanim możliwe było wykrycie przerzutów na obrazach MRI czy w badaniach histopatologicznych.
Na kolejnym etapie projektu badacze zmierzyli skuteczność różnych leków używanych do leczenia przerzutów i guzów pierwotnych. Zaobserwowano, że komórki przerzutowe wykazują większą oporność na leki niż komórki nowotworu pierwotnego. Ponadto przerzuty znajdujące się w różnych tkankach reagowały na leki w różny sposób.
Podsumowując, projekt NANOTECHNOLOGYMETAST dowiódł skuteczności nanocząsteczek w celowanej terapii przerzutowego raka piersi, przez co stanowią one obiecujące rozwiązanie w zakresie diagnostyki i leczenia. Wyniki projektu zostały przedstawione w postaci artykułach naukowych i notatkach prasowych oraz na konferencjach i wykładach publicznych.
Źródło: www.cordis.europa.eu
wstecz Podziel się ze znajomymi