Bąbelkowa rakieta w żołądku
Naukowcy z USA skonstruowali „nanorakiety” z nanorurek węglowych, mogące dostarczać szybko leki w organizmie ludzkim. Są kierowane przez słabe pole magnetyczne urządzeń do rezonansu magnetycznego – poinformował „New Scientist”. Skonstruowana przez zespół naukowców z University of California pod kierownictwem prof. Josepha Wanga „rakieta” ma długość 10 mikronów. Jej napędem jest rozkład kwasu w niedużym stężeniu, co powoduje szybkie wydzielenie wodoru. Zwężony koniec nanorurki zaopatrzony jest w mikrodyszę, którą wodór wydobywa się pod ciśnieniem, co wywołuje odrzut i poruszanie się nanorurki.
W stosunku do jej wymiarów, prędkość "rakiety" odpowiada rozpędzonemu do 650 kilometrów na godzinę człowiekowi - w ciągu sekundy pokonuje odległość sto razy większą od własnej długości.
Podobne „nanorakiety” z nanorurek węglowych konstruowano już od dwóch lat, ale ich wymiary były większe i nie można ich było używać w medycynie. Poruszały się bowiem na zasadzie rozkładu trującego dla organizmu ludzkiego perhydrolu.
Według prof. Wanga „nanorakieta” może być zastosowana w częściach ludzkiego organizmu, gdzie duże stężenie kwasów i obecność gazów jest naturalna, jak choćby żołądek. Przednia część „rakiety” wyposażana byłaby wtedy w powłokę magnetyczną i sterowana przez słabe pole magnetyczne wytwarzane przez urządzenia obrazowania rezonansu magnetycznego (MRI). Głowica zawierałaby wtedy np. leki przeciwnowotworowe w dobranych dawkach, tak, aby trafić dokładnie w obszar zaatakowanej tkanki. W ten sam sposób można by leczyć wrzody żołądka lub guzy dolnej części przełyku.
Zdaniem naukowca „nanorakiety” mogą być używane nie tylko w medycynie, ale także w przemyśle, np. dla zapoczątkowania w określonym miejscu koniecznej reakcji chemicznej lub w urządzeniach do wykrywania uszkodzeń np. rurociągów lub przewodów o bardzo małym przekroju.
W stosunku do jej wymiarów, prędkość "rakiety" odpowiada rozpędzonemu do 650 kilometrów na godzinę człowiekowi - w ciągu sekundy pokonuje odległość sto razy większą od własnej długości.
Podobne „nanorakiety” z nanorurek węglowych konstruowano już od dwóch lat, ale ich wymiary były większe i nie można ich było używać w medycynie. Poruszały się bowiem na zasadzie rozkładu trującego dla organizmu ludzkiego perhydrolu.
Według prof. Wanga „nanorakieta” może być zastosowana w częściach ludzkiego organizmu, gdzie duże stężenie kwasów i obecność gazów jest naturalna, jak choćby żołądek. Przednia część „rakiety” wyposażana byłaby wtedy w powłokę magnetyczną i sterowana przez słabe pole magnetyczne wytwarzane przez urządzenia obrazowania rezonansu magnetycznego (MRI). Głowica zawierałaby wtedy np. leki przeciwnowotworowe w dobranych dawkach, tak, aby trafić dokładnie w obszar zaatakowanej tkanki. W ten sam sposób można by leczyć wrzody żołądka lub guzy dolnej części przełyku.
Zdaniem naukowca „nanorakiety” mogą być używane nie tylko w medycynie, ale także w przemyśle, np. dla zapoczątkowania w określonym miejscu koniecznej reakcji chemicznej lub w urządzeniach do wykrywania uszkodzeń np. rurociągów lub przewodów o bardzo małym przekroju.
Źródło: http://www.nanonet.pl
Tagi: rurki, nanorurki, żołądek, nanorakieta, centrum, nanosurowiec, nanotechnologia, technologia, nowoczesna technologia, fizyka, , lab, laboratorium, laboratoria
wstecz Podziel się ze znajomymi