Złote nanowiertła do analizy DNA
Naukowcy z Uniwersytetu wTwente opracowali kuliste cząsteczki złota, które po podgrzaniu są zdolne wywiercić w materiale ceramicznym tuneliki o średnicy w skali nano.
Wyniki badań opublikowane w „Nano Letters” zapowiadają integrację nanoporów w celu analizy DNA. Lennart de Vreede nałożył na powierzchnię z ditlenku krzemu dużą ilość mikroskopijnych tarczek ze złota. Po kilkugodzinnym podgrzewaniu złoto w postaci kulek o wielkości nanometrowej zaczyna przenikać w głąb materiału prostopadle do jego powierzchni.
Po 9 godzinach podgrzewania na powierzchni powstał tunelik o długości 800nm, a złoto mogło całkowicie przeniknąć do materiału. Ogólnie rzecz biorąc takie rezultaty można osiągnąć stosując jedynie złożone techniki. Wszystkie wykonane w ten sposób nanotuneliki tworzą sito. Tunelik na jednym końcu jest zamknięty tworząc formę dla nanostruktur.
Kiedy dojdziemy do temperatury topnienia złote tarczki o średnicy 1µm zamiast rozlewać się po powierzchni zmieniają się w kulki. Tarczki odpychają ditlenek krzemu, który tworzy okrągły grzbiet, coś w rodzaju malutkiej tamy.
Podczas przenikania do ditlenku krzemu kuleczki zmniejszają się na skutek parowania. Dzięki temu ich ruch w głąb nie ustaje.
Podczas sekwencjonowania DNA czy nukleotydów przeciągając łańcuch DNA przez taki nanokanalik można przenalizować moduły konstrukcyjne DNA.
Ostatnie doświadczenia De Vreede’go z azotkiem krzemu wskazują, że chce on zastosować swoją „złotą metodę” na innym materiałach ceramicznych.
Źródło: http://www.azonano.com/news.aspx?newsID=31936
http://laboratoria.net/technologie/22923.html