Nanorurki węglowe regenerujące nerwy
Finansowane ze środków EU konsorcjum NMS-CNT (Biocompatability of carbon nanoparticles with tissues of the neuromuscular system) postawiło sobie za cel ocenę biozgodności różnych konfiguracji CNT na tkance nerwowej i tkance mięśni szkieletowych.
Członkowie konsorcjum zsyntetyzowali i chemicznie sfunkcjonalizowali CNT poprzez analizy ich morfologii, rozmiaru, struktury i właściwości fizycznych. W projekcie porównano trzy konfiguracje nanorurek: jednościenne CNT (SWCNT), wielościenne CNT (MWCNT) i ultradługie jednościenne CNT (ULSW).
Preparaty MWCNT wykazywały największą rozpuszczalność w wodnym podłożu hodowli tkankowej. Za pomocą szerokiego zestaw oceniono cytotoksyczność farmakologiczną MWCNT. Analiza adsorpcji, dystrybucji, metabolizmu i wydalania (ADME) nanorurek MWCNT sugerowała małe prawdopodobieństwo wywołania hemotoksycznej, hepatotoksycznej lub neurotoksycznej odpowiedzi komórkowej in vivo przez MWCNT.
MWCNT były również najbardziej biozgodne z dorosłą tkanką nerwową i mięśniową. Jeśli chodzi o regenerację komórek nerwowych, konfiguracja MWCNT była najskuteczniejsza we wspomaganiu przyrostu neurytów z neuronów.
Co ważne, właściwości CNT w roztworze różniły się znacząco od właściwości CNT w postaci proszku. O ile MWCNT w roztworze skutkowały silną regeneracją mięśni w miejscach implantacji, sytuacja wygląda zgoła odwrotnie w przypadku CNT w postaci proszku. MWCNT w postaci proszku powodowały duże zaburzenia struktury pęczkowej.
Wyniki projektu dostarczyły informacji o biozgodności CNT, szczególnie w konfiguracji MWCNT. Uzyskane dane są obiecujące i sugerują, że po wzbogaceniu MWCNT o dodatkowe funkcje mogłyby być one rzeczywiście pomocne w promowaniu naprawy nerwów obwodowych. Perspektywa powrotu do zdrowia tysięcy osób cierpiących z powodu chorób i urazów układu nerwowego jest warta dalszych prac.
Źródło: www.cordis.europa.eu