Nanolipidy z imbiru w leczeniu raka jelita grubego
Wyniki badań przeprowadzonych w Instytucie Nauk Biomedycznych Georgia State University, Southwest University w Chinach, Atlanta Veterans Affairs Medical Center i Wenzhou Medical University wskazują, że nanolipidy uzyskiwane z jadalnego imbiru mogą być wykorzystane do skutecznego dostarczania leków używanych do leczenia raka jelita grubego.
W USA rak jelita grubego jest trzecim najczęściej występującym nowotworem u mężczyzn i kobiet oraz stanowi drugą w kolejności przyczynę związanej z nowotworami śmiertelności na całym świecie. W ostatnich latach liczba zachorowań wzrasta o około milion przypadków na rok.
Najczęściej stosowanym leczeniem raka jelita grubego jest niecelowana chemioterapia, lecz wadą tego podejścia jest nierozróżnianie komórek rakowatych i zdrowych, co prowadzi do silnych efektów ubocznych dla zdrowych komórek i słabego efektu terapeutycznego na komórki guza.
Bardziej dokładne dostarczanie leków do komórek rakowatych byłoby przełomem w leczeniu raka jelita grubego.
Naukowcy wyizolowali populację nanocząstek z imbiru (GDNP 2) i przearanżowali ich lipidy w celu uzyskania imbiropochodnych nanolipidów zwanych nanowektorami. Nanowektory zostały zmodyfikowane za pomocą kwasu foliowego (FA), czego wynikiem było uzyskanie nanowektorów FA dokładnie namierzających guzy.
Kwas foliowy wykazuje wysokie powinowactwo z receptorami folianowymi. Na wielu guzach ekspresja tych receptorów jest bardzo wysoka, podczas gdy na zdrowych komórkach są one prawie niewykrywalne.
Nanowektory FA testowano jako platformę dostarczania doksorubicyny, leku stosowanego w terapii raka jelita grubego. Zauważono, że doksorubicyna była skutecznie wchłaniana przez nanowektory FA, które z powodzeniem dostarczały ją do komórek rakowatych.
Nanowektory FA charakteryzowały się znakomitą biokompatybilnością i skutecznie hamowały wzrost guza.
Zaletą stosowania nanowektorów FA w porównaniu z innymi
metodami dostarczania jest szybsze uwalnianie leku w medium kwasowym, podobnym
do środowiska guza. To sugeruje, że niebezpieczne efekty uboczne doksorubicyny
zostałyby ograniczone.
Źródło: http://www.azonano.com/news.aspx?newsID=35014