Dzięki zastosowaniu odpowiedniego szczepu w badaniach naukowych istnieje wiele zależności pomiędzy mechanizmami rozwoju chorób, badaniami nad skutecznością leczenia czy zahamowania procesów rozwoju poszczególnych jednostek chorobowych prowadzonych na szczurach w odniesieniu do człowieka. Pozytywne efekty badań prowadzone na szczurach mogą przyczynić się do rozwoju wiedzy nad wieloma patomechanizmami powstawania chorób, jak również nad efektywnością ich leczenia. Wiele badań klinicznych na zwierzętach pozwala na wdrożenie metod leczenia po wcześniejszych badaniach klinicznych wykonywanych u ludzi [SIMMONS, 2008].

PODSUMOWANIE

Szczury od wieków towarzyszą człowiekowi, początkowo jako zwierzęta synantropijne, których w zależności od kultury traktowano jako szkodniki lub zwierzęta pożyteczne. Obecnie szczury wpisują się z powodzeniem jako zwierzęta towarzyszące, laboratoryjne i doświadczalne. Dlatego też świadomość o warunkach ich utrzymania, żywienia, dobrostanu i użytkowania stale rośnie, a przed naukowcami i hodowcami stawiane są coraz większe wymagania z nimi związane. Niewątpliwie dla miłośników tych zwierząt kontrowersyjnym jest wykorzystywanie zwierząt do celów naukowych i dydaktycznych, jednak nie należy zapominać, iż badania z ich udziałem są niezbędne w wielu dziedzinach życia ludzi oraz zwierząt, a także przyczyniają się do rozwoju cywilizacyjnego.

LITERATURA

BRYLIŃSKA J., KWIATKOWSKA J., 1996. Zwierzęta laboratoryjne. Metody hodowli i doświadczeń. Kraków.11-46 .

BRYLIŃSKA J., 1996. Zwierzęta laboratoryjne. Podstawy hodowli, Kraków, 9-28.

BURT J., 2006. Szczur. Universitas Kraków. 6-33.

GABRISCH K., ZWART P.,2009. Praktyka kliniczna: zwierzęta egzotyczne. Galaktyka, Łódź, 223-239.

GOERICKE- PESCH S., 2015, Kastracja farmakologiczna u królików, fretek i innych małych ssaków- własne praktyczne doświadczenia i metody postępowania. Odstawowe dane dotyczące rozrodu małych zwierząt. XI kongres problemy w rozrodzie małych zwierząt. Płodność, ciąża, noworodek. Wrocław. 107-109.

HEMPEL- ZAWISTOWSKA J., GAŁKA B., KALIŃSKA B., KAMIONEK M., KOMOŚIŃSKA H., PEZOWICZ E., PODSIADŁO E., SULGOSTOWSKA T., 2016, Zoologia dla uczelni rolniczych. 96-112.

KATKIEWICZ M., 1989. Zwierzęta laboratoryjne – choroby i użytkowanie. SGGW, Warszawa, 23-51.

KOŁACZ R., BODAK E., 1999. Dobrostan zwierząt i kryteria jego oceny. Medycyna Weterynaryjna, 55 (3), 145-212.

KOWALSKI K., RUPRECHT A.L., 1984. Myszowate- Muridae. Klucz do oznaczania ssaków Polski. PWN, Warszawa. 194-220.

KRYSIAK E., 2014. Zwierzęta laboratoryjne w ośrodkach naukowych w Polsce. Wydawnictwo Uniwersytetu Przyrodniczego Wrocław, 12-23.

KRZYMOWSKI T., 2005. Fizjologia zwierząt. PWRiL, Warszawa. 520-524.

MALINOWSKA T., 2015. Doświadczenia i procedury z wykorzystaniem zwierząt w nowych regulacjach prawnych. Życie Weterynaryjne, 90 (6), 358-360.

PIASECKI T., 2015. Zaburzenia ciąży i porodu u wybranych gatunków małych ssaków. XI kongres problemy w rozrodzie małych zwierząt. Płodność, ciąża, noworodek. Wrocław, 105-106.

PIOTROWSKA I., ZGÓDKA P., MILEWSKA M., BŁASZCZYK M., GRZELKOWSKA-KOWALCZYK K. 2014. Programowanie rozwojowe chorób metabolicznych- przegląd wyników badań na zwierzęcych modelach doświadczalnych. Postępy Higieny Medycyny Doświadczalnej, 68. 899-911.

SERAFIŃSKI S., 1995. Ssaki Polski. Atlas. WSIP, Warszawa. 21-36.

SZAREK J., SZWEDA M., STRZYŻEWSKA E., 2013. Zwierzęta laboratoryjne. Patologia i użytkowanie. 182-192.

SIMMONS D., 2008. The use of animal models in studying disease. Transgenesis and induced mutation. Nature education 1(1).70.

ZIĘTEK J., ADASZEK Ł., WINIARCZYK S. 2010. Choroby zakaźne myszy i szczurów z elementami zoonoz, wybranymi zagadnieniami z hodowli, anatomii i fizjologii. Katowice. 15-30, 33-36.