- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Gamma-glutamylotranspeptydaza - marker schorzeń wątroby
Aktywność GGTP uzależniona jest od wielu czynników, które należy wziąć pod uwagę przy prognozowaniu np. ryzyka wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych na podstawie GGTP. Głównym czynnikiem zwiększającym aktywność GGTP w surowicy jest spożywanie alkoholu.
Badania przeprowadzone przez Nilssen i wsp. udowodniły złożoność oddziaływania alkoholu na poziom GGTP, na które wpływ mają nie tylko ilość i częstotliwość, ale także rodzaj spożywanego regularnie alkoholu. Co więcej, badania wykazały, że poziom GGTP zależy również od płci. Wykazano, że większy wpływ na podwyższenie GGTP ma sporadyczne spożywanie dużych ilości alkoholu niż częste spożywanie małych ilości [3]. Aktywność enzymu GGTP wzrasta w przypadku zaburzeń przepływu żółci, a także w trakcie procesów nowotworzenia komórek i bliznowacenia (np. mięśnia sercowego po przebytym zawale). Również niektóre leki znacząco wpływają na podwyższenie stężenia GGTP lub hamowanie jego produkcji [5], [11].
W przypadku ostrego i przewlekłego zapalenia trzustki, a także w niektórych nowotworach trzustki obserwuje się wzrost aktywności enzymów od 5 do 15 razy powyżej górnej granicy normy [11].
Metody stosowane do oznaczania aktywności gamma-glutamylotranspeptydazy
W jednej z pierwszych metod wykorzystywanych do oznaczaniu aktywności gamma-glutamylotranspeptydazy w surowicy stosowano toksyczny nitryl γ-DL-glutamyloalaniny który pełnił role substratu (Szewczuk, Orłowski, Clin. Chim. Acta, 5, 680,1960). Miarą aktywności enzymu GGTP była ilość uwolnionego w trakcie rekacji nitrylu alaniny [8]. Niestety metoda ta nie nadawała się do rutynowych badań, ponieważ kolorymetryczne oznaczanie tej substancji było bardzo kłopotliwe, przez co metoda nie znalazła powszechnego zastosowania. Inna metoda wykorzystująca trudno rozpuszczalny γ-DL-glutamyloanilid (Goldbarg i współpr. ArchiK Biochem. Biophys., 91, 61,1960) również nie znalazła zastosowania w diagnostyce [9].
Znana była również metoda stosującą γ-L-glutamylo-a-naftyloamid, stanowiący substrat do oznaczania aktywności GGT. W metodzie tej pod wpływem GGT z γ-L-glutamylo-a-naftyloamidu uwalnia się a-naftyloamina, którą następnie oznacza się kolorymetrycznie po zdwuazowaniu i sprzęgnięciu z N-(l-naftylo)-etylenodwuaminą (Orłowski, Szewczuk, Acta Biochim. Polon., 8, 189, 1961). W późniejszym czasie powyższa metoda została uproszczona dzięki zastosowaniu tetraazowanej o-dwuanizydyny, sprzęgającej się bezpośrednio z naftyloaminą (Kilhanek, Dimov, Clin. Chim. Acta, 14, 619,1967). Wśród znanych metod nie sposób również pominąć fluorymetryczne oznaczanie a-naftyloaminy uwolnionej przez GGT (Rieth, Cuilbault, Clin. Chem., 21, 715,1975) [9].
Tagi: gamma-glutamylotranspeptydaza, GGTP, zaburzenia funkcji wątroby
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje