- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Chromatografia w stanie nadkrytycznym
Najprostsza wersja instalacji wykorzystywanej do ekstrakcji substancji w stanie nadkrytycznym, stosowany dwutlenek węgla w postaci ciekłej (dostarczony np. z butli lub zbiornika) kierowany jest do pompy, która wypełnia ekstraktor gazem. W ekstraktorze znajduje się materiał roślinny, a gaz „pompowany” jest do momentu uzyskania zadanego ciśnienia. W tym samym czasie ekstraktor jest podgrzewany do zadanej temperatury powyżej temperatury krytycznej. Gdy osiągnięty zostaje stan nadkrytyczny, rozpoczyna się właściwy proces ekstrakcji – ekstrakcja w stanie nadkrytycznym. Dwutlenek węgla krąży w obiegu izolując z materiału roślinnego znajdującego się w ekstraktorze pożądane substancje, które „wyrzucane” są do znajdującego się za ekstraktorem zbiornika, zwanego separatorem. Proces ten jest możliwy z uwagi na panujące w separatorze odmienne warunki powodujące, że CO2 ze stanu nadkrytycznego przechodzi nagle w stan gazowy. Gaz nie ma zdolności ekstrakcji, tak więc substancje wyekstrahowane przed chwilą w stanie nadkrytycznym, ulegają wytrącaniu w czasie rozprężania do stanu gazowego. Cykl zamyka przejście ze stanu gazowego z powrotem w stan ciekły poprzez wykroplenie gazu w chłodziarce. Następnie ciekły dwutlenek węgla wraca do pompy, ekstraktora, separatora i tak w kółko, do momentu aż wszystkie pożądane substancje zostaną wyciągnięte z materiału roślinnego. Jest to najbardziej ogólny i najprostszy opis metody, który obrazuje jedynie zasadę działania tej techniki. W zależności od zastosowanych rozwiązań technologicznych, instalacje do chromatografii w stanie nadkrytycznym (SFE) mogą być dużo bardziej skomplikowane, a co więcej mogą służyć do wielorakich celów [5].
Zdj. http://www.chromatographyonline.com/supercritical-fluid-chromatography-sfc-review-technical-developments
Proces ekstrakcji w stanie nadkrytycznym może być zrealizowana na 2 sposoby:
- sposób statyczny: próbka jest wprowadzana do płynu i po pewnym czasie płyn wraz z rozpuszczonymi w nim analitami jest odprowadzany do odbieralnika. Rozwiązanie to stosowane jest w przypadku próbek o zbitej i trudno dostępnej matrycy, a także dla trudno rozpuszczalny analitów.
- sposób dynamiczny: płyn w stanie nadkrytycznym w sposób ciągły jest przepuszczany przez ekstraktor z próbką, a otrzymany ekstrakt zbierany jest w odbieralniku. Ze względu na krótki czas kontaktu płynu ze składnikami próbki, proces ten jest efektywny tylko w przypadku zastosowania dobrze rozpuszczających się analitów w stosowanym płynie [4].
Istnieje szeroki wybór materiałów używanych jako faza ruchoma w SFC. Faza ruchoma może być wybrana spośród szerokiej grupy rozpuszczalników nieorganicznych, węglowodorów, alkoholi, halogenków. Mogą ją stanowić również aceton, acetonitryl czy pirydyna i inne. Jednak najczęściej stosowany jest omawiany dwutlenek węgla, a to ze względu na to, że jego temperatura krytyczna i ciśnienie są łatwe do osiągnięcia. Ponadto jest on dobrym rozpuszczalnikiem dla cząsteczek niepolarnych i obojętny w stosunku do promieniowania UV [9].
Tagi: rozdział chromatograficzny, ekstrakcja, chromatografia w stanie nadkrytycznym, rozdział z wykorzystaniem dwutlenku węgla
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje