- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Fosfor, fosforany organiczne i nieorganiczne
Oznaczanie fosforu nieorganicznego w surowicy krwi (wg Krawczyński J., Osiński T., 1967).
Wykonanie:
Do probówki odmierzyć 1 ml surowicy wraz z 5 ml 10% roztworu CCl3COOH, zawartość dokładnie wymieszać, inkubować 10 minut, po czym próbkę przesączyć lub odwirować. Z próbki pobrać 3 ml przesączu, do którego dodać kroplę 0,1% wodnego roztworu p-nitrofenolu, po czym próbkę zobojętnić 10% roztworem amoniaku (do żółtego zabarwienia).
Przygotowanie próby kontrolnej:
Do 0,5 ml wody dodać 2,5 ml roztworu CCl3COOH z p-nitrofenolem oraz amoniakiem.
Przygotowanie próby wzorcowej:
Do 2 ml roztworu wzorcowego fosforu (tj.: 4,39 g KH2PO4 rozpuścić w wodzie i uzupełnić do objętości 1000 ml. Do roztworu należy dodać kilka kropli chloroformu w celu zapobiegnięcia rozmnażania się bakterii. 1 ml przygotowanego roztworu zawiera 0,01 mg P) dodać 2,5 ml roztworu CCl3COOH oraz p-nitrofenol z amoniakiem.
Następnie, do każdej kolbki dodać po 1 ml 2,5% roztworu molibdenianiu (VI)amonu oraz 0,4 ml 0,25% roztworu eikonogenu (tj.: 0,5 g eikonogenu zawiesić w 195 ml 15% roztworu NaHSO3 i dodać 5 ml 20% roztworu bezwodnego Na2SO3. Całość dokładnie rozpuścić przez wytrząsanie próbki). Zawartość probówki wymieszać, a dalej uzupełnić wodą do objętości 10 ml. Otrzymany roztwór wstawić do łaźni wodnej ustawionej na 37°C na 7 minut (ewentualnie próbka może być inkubowana 10 minut w temperaturze pokojowej w ciemnym miejscu). Następnie zmierzyć wartość absorbancji wobec próby kontrolnej przy długości fali równej λ= 660 nm [1].
Metoda Egnera-Riehma
Metodą Egnera-Riehma można oznaczyć np. zawartość fosforu (oraz potasu) w próbce gleby. Związki fosforu i potasu w próbce gleby poddaje się ekstrakcji buforem mleczanowym, który składa się z mleczanu wapnia i kwasu mlekowego. Przez dodanie do mleczanu wapnia kwasu solnego otrzymuje się bufor mleczanowy. Opisana reakcja zachodzi według schematu:
2CH3 (CHOHC00)2 + 2HCl ← → Ca(CHOHC00)2 + 2CH3CHOHCOOH + CaCl2
Stosowany roztwór ekstrakcyjny ma pH = 3,55 (na tym poziomie zakwaszenia utrzymuje warunki ekstrakcji bez względu na wyjściowy odczyn gleby). Wysokie stężenie jonów Ca2+ w roztworze ekstrakcyjnym przyczynia się do koagulacji koloidów glebowych [3].
Tagi: fosfor, fosforany, wydalanie, stężenie, krew, hipofosfatemia, hiperfosfatemia, uszkodzenia nerek, metoda Fiske-Subbarowa, metoda molibdenianowa, kwas askorbinowy, ekstrakcja, próbka
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje