- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Fosfor, fosforany organiczne i nieorganiczne
Przygotowanie skali wzorców i krzywej wzorcowej:
Do pięciu cylindrów miarowych z korkami na szlif, o pojemności 100 cm3 odmierzyć kolejno: 0,0; 1,0; 2,0; 4,0; i 6,0 cm3 roboczego roztworu wzorcowego KH2PO4 . Próbki dopełnić wodą destylowaną do objętości 50 cm3 . Przygotowane wzorce zawierają odpowiednio następujące ilości fosforanów: 0,000; 0,005; 0,01; 0,02 i 0,03 mg.
Do wzorców dodać po 2 cm3 roztworu kwasu askorbinowego, dokładnie wymieszać. Następnie dodać po 4 cm3 roztworu odczynnika mieszanego i ponownie wymieszać. Próbki inkubować 10 min, po czym do każdego wzorca dodać 10 cm3 alkoholu izoamylowego. Zawartość probówek wstrząsać przez około 1 min i pozostawić do rozdzielenia się warstw. Z każdego cylindra z górnej warstwy mieszaniny, do suchych plastikowych probówek należy odmierzyć 5 cm3 ekstraktu, dodać po 0,5 cm3 alkoholu etylowego i dokładnie wymieszać. Zmierzyć wartość absorbancji dla poszczególnych wzorców na spektrofotometrze lub fotokolorymetrze, przy długości fali równej λ= 680 nm. Do oznaczenia wykorzystać kuwety o grubości warstwy absorbującej równej 1 cm. Kontrolę do pomiarów stanowi pierwszy wzorzec (nie zawierający fosforanów). Na podstawie otrzymanych wyników wykreślić krzywą kalibracyjną [4].
Na podstawie otrzymanych wyników oblicza się stężenie fosforu ogólnego w przeliczeniu na jony PO43- wg wzoru:
X= a *10
Gdzie:
X- stężenie fosforu ogólnego
a - zawartość rozpuszczonych fosforanów w badanej próbce po mineralizacji, w przeliczeniu na jony PO43- (wartość odczytana z krzywej wzorcowej (mg)) [4].
Zasada oznaczania fosforu ogólnego
W przypadku, gdy badana próbka zawiera fosforany występujące w w formie nieorganicznej lub skondensowanej (występujące jako meta-, piro- lub inne polifosforany) przed wykonaniem oznaczenia należy przeprowadzić je w reaktywne ortofosforany. W tym celu próbkę należy poddać wstępnej obróbce, w wyniku której dochodzi do hydrolizy skondensowanych form organicznych. Z kolei, fosforany występujące w formie organicznej należy poddać przemianie w ortofosforany przez ogrzewanie z nadsiarczanem potasowym (środowisko kwaśne) [7].
Fosforany organiczne oznaczane są metodą pośrednią, polegającą na odjęciu wyniku oznaczania fosforu hydrolizującego na kwaśno od wyników analizy fosforu ogólnego.W przypadku oznaczania próbek zasadowych bądź wykazujących wysoki stopień zbuforowania, może zachodzić konieczność dodania dodatkowych ilości kwasu. Ma to na celu obniżenie pH badanego roztworu do wartości poniżej pH=1.
Jony ortofosforanowe w wyniku reakcji z molibdenianem amonowym tworzą kwas fosforomolibdenowy. Kwas ten następnie redukowany jest do błękitu molibdenowego. W metodzie oznaczana jest suma wszystkich fosforanów (zarówno ortofosforanów, polifosforanów, jak i fosforanów organicznych). W przypadku pojawienia się w próbce zmętnienia należy je usunąć przez filtrację, zaś próbki charakteryzujące się dużą zawartością związków organicznych lub organicznych związków fosforu powinny być mineralizowane (w mieszaninie kwasu siarkowego i azotowego) [7].
Fosfor ogólny w ściekach oznaczany jest według normy PN-EN ISO 6878:2006. Z racji występowania pierwiastka w różnych postaciach, konieczne jest przeprowadzenie związków fosforów w ortofosforany w trakcie procesu mineralizacji z nadtlenodwusiarczanem potasu lub mineralizacji kwasem azotowym i kwasem siarkowym [11].
Tagi: fosfor, fosforany, wydalanie, stężenie, krew, hipofosfatemia, hiperfosfatemia, uszkodzenia nerek, metoda Fiske-Subbarowa, metoda molibdenianowa, kwas askorbinowy, ekstrakcja, próbka
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje