- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Fosfor, fosforany organiczne i nieorganiczne
Fosfor nieorganiczny – oznaczanie w surowicy krwi metodą z chlorkiem cyny (II) (Zgirski A., 1965)
W powyższej metodzie chlorek cyny (II) jest reduktorem molibdenianofosforanu amonowego. Na powtarzalność wyników ogromny wpływ ma przestrzeganie właściwej kwasowości w momencie redukcji. W trakcie oznaczenia wykorzystywany jest kwas siarkowy (VI), którego końcowe stężenie nie może być mniejsze niż 0,5 M. Zwiększenie stężenia kwasu powoduje automatyczne zmniejszenie czułości metody, a mniejsze stężenie wpływa na redukcję nie tylko kompleksu fosforomolibdenowego, lecz również samego molibdenianu (VI). Konsekwencją są znaczne błędy pojawiające się w trakcie oznaczenia,które dyskwalifikują metodę [1].
Odczynniki:
1) Macierzysty roztwór chlorku cyny (II): 40 g SnCl2 ∙ 2 H2O rozpuścić w stężonym roztworze kwasu solnego, wymieszać i uzupełnić próbkę kwasem do objętości 100 ml. Otrzymany roztwór należy przechowywać w ciemnej butelce, w lodówce. Roztwór ten jest bardzo czuły na zanieczyszczenia, przez co też nigdy nie należy pobierać go prosto z butelki.
2) Rozcieńczony roztwór chlorku cyny (II): macierzysty roztwór należy rozcieńczyć 200x za pomocą wody destylowanej.
3) Roztwory wzorcowe (przygotowane w analogiczny sposób jak w metodzie Fiske-Subbarowa) [1].
Wykonanie:
Do 0,5 ml surowicy należy odmierzyć 1 ml 20% roztworu CCl3COOH. Dokładnie wymieszać, odczekać 10 minut, a następnie do próbki dodać 3,5 ml wody. Zawartość probówki ponownie wymieszać, a dalej przesączyć przez sączek [1].
Do probówki skalowanej na 6 ml odmierzyć 1 ml otrzymanego przesączu, a do drugiej probówki 0,5 ml wzorca (0,01 mg P w 1 ml) oraz 0,2 ml roztworu CCl3COOH (próba wzorcowa). Do trzeciej skalowanej probówki należy odmierzyć 0,2 ml roztworu CCl3COOH (próba kontrolna) [1].
Do wszystkich przygotowany probówek dodać po 1 kropli roztworu p-nitrofenolu (tj.: 0,1%), a następnie zobojętnić je roztworem amoniaku (tj.: ok. 3% roztwór NH3) do momentu pojawienia się lekko żółtego zabarwienia. Próbki uzupełnić wodą do objętości 6 ml. Następnie do próbek dodać po 2 ml 2,5 M roztworu kwasu solnego (VI) oraz 1 ml 7,5% roztworu molibdenianu (probówki zakorkować i dokłądnie wymieszać przez kilkakrotne przechylanie). Dodać dość szybko 1 ml rozcieńczonego roztworu chlorku cyny (II) (cynawego) i natychmiast dokładnie wymieszać. Inkubować próbki przez 2 minuty, po czym oznaczyć wartość absorbancji wobec próby kontrolnej. Oznaczenie wykonywać przy λ= 720 nm [1].
Przygotowana próbka kontrolna powinna mieć bardzo słabe zabarwienie- jeżeli zabarwienie jest intensywne, świadczy to o niedokładnym przygotowaniu próbki, niedokładnym przyrządzeniu roztworu kwasu siarkowego lub obecności zanieczyszczeń fosforem w odczynnikach/wodzie [1].
Na podstawie otrzymanych wyników należy wykonać obliczenia:
mg/100 ml = (Aroztworu badanego / A wzorca) ∙ 0,005 ∙ (100/0,1)= (Aroztworu badanego / A wzorca) ∙5
gdzie:
0,005 – ilość mg fosforu w próbce wzorcowej
0,1 – ilość ml surowicy wzięta do wywołania barwy
Lub
mg/100 ml = A roztworu badanego ∙ współczynnik kalibracji
gdzie:
współczynnik= 5/A wzorca [1].
Tagi: fosfor, fosforany, wydalanie, stężenie, krew, hipofosfatemia, hiperfosfatemia, uszkodzenia nerek, metoda Fiske-Subbarowa, metoda molibdenianowa, kwas askorbinowy, ekstrakcja, próbka
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje