- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Wybrane metody oznaczania właściwości fibrynogenu
Przedłużenie czasu częćciowej tromboplastyny po aktywacji ma miejsce m.in. w hemofiliach typu A (wrodzony niedobór czynnika VIII), B (wrodzony niedobór czynnika IX) oraz w hemofiliach typu C związanych z wrodzonym niedoborem czynnika XI. Ponadto zjawisko to obserwuje się przy niedoborze innych czynników wewnątrzpochodnego układu krzepnięcia lub niektórych postaciach choroby von Willebranda [4].
- czas trombinowy (TT)- jest wskaźnikiem mówiącym o stanie tzw. zewnątrzpochodnego układu aktywacji protrombiny. Określenie tego parametru polega na pomiarze czasu krzepnięcia osocza po dodaniu do próbki trombiny. Na długość TT ma wpływ poziom i funkcja fibrynogenu, aktywność inhibitorów trombiny, sprawność polimeryzacji i stabilizacji fibryny, a także obecność produktów degradacji fibryny w próbce [3]. Prawidłowe zakresy oznaczania TT wynoszą ok. 15 -120 s (są zależne od aktywności wykorzystywanej w oznaczeniu trombiny) [4].
- fibrynogen
- D-dimer fibryny (D-Dim)- uważany jest za najczulszy marker stabilizowanej trombiny, przez co jego oznaczenie jest niezwykle ważne w diagnostyce homeostazy ustrojowej. W przypadku gdy w osoczu wzrasta stężenie D-Dimeru, świadczy to o aktywacji układu fibrynolizy, z czym powiązane jest generowanie plazmy. Proces ten (w większości chorób i stanów klinicznych) jest skutkiem pobudzenia procesów krzepnięcia krwi. Zazwyczaj powiązane jest to z pojawieniem się ostrych lub przewlekłych zmian zatorowo-zakrzepowych [3]. Pod względem budowy Dimer D jest fragmentem fibryny, który między łańcuchami monomerów posiada jedno wiązanie krzyżowe. Z laboratoryjnego punktu widzenia oznaczanie stężenia D-dimerów jest użyteczne m.in. w: diagnostyce żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej (ŻChZZ), obejmującej zakrzepicę żył głębokich i zatorowość płucną; diagnostyce zespołu rozsianego wykrzepiania wewnątrznaczyniowego (ang. DIC), a także w ocenie ryzyka zawału mięśnia sercowego czy ocenie ryzyka powikłań pooperacyjnych. Ponadto oznaczenie to jest przydatne w diagnostyce i ocenie ryzyka przerzutów i przeżywalności w nowotworach płuc czy monitorowaniu leczenia heparyną [6],[7].
- antytrombina III (AT III)- zaliczana jest do inhibitorów enzymów proteolitycznych. Jej rola polega na hamowaniu aktywności m.in. trombiny [3].
- czas batroksobinowy (reptylazowy, RT)- jest to czas krzepnięcia osocza po aktywacji enzymem reptylazą. Enzym ten jest podobny do trombiny, a otrzymuje się go z jadu żmii Bothrops astrox. Czas RT jest miarą przekształcenia fibrynogenu w fibrynę (nie zależy on od wewnątrz- i zewnątrzpochodnego układu aktywacji protrombiny) [4].
Oznaczanie wymienionych wskaźników ma bardzo duże znaczenie diagnostyczne i kliniczne w medycynie [3].
Tagi: fibrynogen, czynnik ryzyka, aktywność fibrynogenu, izolowanie fibrynogenu, chromatografia powinowactwa, CNBr-Sepharose, osocze krwi, PT, APTT, czas trombinowy (TT), D-dimer fibryny, antytrombina
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje