- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Techniki wykorzystywane do barwienia komórek bakteryjnych
Etapy barwienia metodą Grama:
- wykonanie rozmazu zawiesiny drobnoustrojów lub hodowli,
- utrwalenie rozmazu w płomieniu palnika,
- barwienie rozmazu roztworem fioletu krystalicznego (2-3 minuty),
- utrwalanie płynem Lugola (roztwór jodu w jodku potasu) przez 1,5 – 2 minut. Jod wykazuje działanie utrwalające, zwiększając powinowactwo ściany komórkowej do barwnika,
- odbarwianie za pomocą etanolu (90% etanol z dodatkiem acetonu) przez 30 sekund. Alkohol lub aceton rozpuszczają lipidy błony zewnętrznej bakterii Gram-ujemnych,
- odbarwianie barwnikiem kontrastowym (fuksyna karbolowa lub safranina) przez 20 sekund.
Każdy etap barwienia poprzedzony jest spłukiwaniem preparatu pod bieżącą wodą (lub wodą destylowaną) [2], [5].
Podstawowym kryterium morfologicznym wykorzystywanym po barwieniu metodą Grama jest obraz mikroskopowy. I tak, oglądając pod mikroskopem komórki promieniowców należy rozróżniać je po kształcie. Komórki promieniowców przypominają zwykle kształtem proste lub lekko zakrzywione formy (o długości 10-15 µm) [11].
Wykonanie:
Utrwalony rozmaz poddaje się barwieniu przez 1 minutę za pomocą roztworu fioletu krystalicznego. Następnie przemywa się go pod bieżącą wodą, po czym preparat traktuje się przez minutę płynem Lugola (tj.: roztwór jodu w jodku potasu) i ponownie przemywa. Następnie przeprowadza się odbarwianie rozmazu komórek bakteryjnych za pomocą etanolu (95%), acetonu lub roztworu jodu w acetonie. Jest to bardzo ważny etap barwienia, ponieważ rozpuszczalnik spływa po pochylonym szkiełku tylko tak długo, jak barwnik spływa z niego swobodnie (około 1-3 sekund). Otrzymany rozmaz należy natychmiast przemyć bieżącą wodą. Na tym etapie komórki gramujemne będą bezbarwne, a gramdodatnie wybarwią się na fioletowo. W ostatnim etapie metody rozmaz traktuje się barwnikiem kontrastowym (np. rozcieńczonym roztworem fuksyny karbolowej), aby komórki gramujemne zabarwić na czerwono. Po krótkim spłukaniu wodą, rozmaz delikatnie osusza się bibułą i ogląda w mikroskopie z użyciem obiektywu immersyjnego (powiększenie około 1000x) [1].
Bakterie gram-zmienne
Niektóre gatunki bakterii w barwieniu Grama nie barwią się jednoznacznie lub nie zawsze barwią się tak samo. Czasami reagują jak komórki gram-dodatnie, a czasami jak gram-ujemne. Mamy wtedy do czynienia z tzw. bakteriami gramzmiennymi. W celu uniknięcia problemu gramzmienności w taksonomii, wiele bakterii opisywanych jest jako typ gramdodatni lub typ gramujemny, co zależne jest od tego, czy struktura ich ściany komórkowej jest gramdodatnia czy gramujemna [1], [6].
Zdjęcie: Bakterie Gram-dodatnie (fioletowe) oraz Gram-ujemne (różowe), http://faculty.cbu.ca/cglogowski/2008%20BIOL101LAB2.htm
Tagi: barwniki, metody barwienia, barwienie metodą Grama, preparat, odbarwianie, analiza mikroskopowa, bakterie gram-zmienne, fuksyna karbolowa, jodek heksydyny, barwienie kwasooporne, metoda Ziehl-Neelsena, pożywka Lowenstein-Jensen, Mycobacterium tuberculosis
wstecz
Podziel się ze znajomymi
Recenzje