- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Przeciwciała onkoneuronalne i ich znaczenie w diagnostyce
Założenia związane z powstawaniem neurologicznych zespołów paranowotworowych
Z patomechanizmem powstawania neurologiczny zespołów paranowotworowych związane są reakcje immunologiczne (humoralne i komórkowe), a także prowadzone badania wskazują na ścisły związek ich genezy z odpowiedzią odpornościową skierowaną przeciw komórkom nowotworu. Aby zostały zapoczątkowane procesy chorobowe konieczna jest ekspresja swoistych antygenów, określanych mianem antygenów onkoneuronalnych, które występują na powierzchni komórek guza. Antygeny „onkoneuronalne” to antygeny, które występują zarówno w obrębie układu nerwowego, jak i rozwijającego się nowotworu. Co więcej antygeny te mogą być elementami struktur zewnątrzkomórkowych neurocytów lub wnętrza komórki (gdzie mogą stanowić fragmenty sygnałowe białek cytoplazmatycznych lub białek wiążących RNA i pełniących rożne funkcje regulatorowe). Przeprowadzone badania wykazały, że ekspresja antygenów onkoneuronalnych może pojawić się również u chorych bez neurologicznych zespołów paranowotworowych, co więcej ekspresja tych antygenów nie zawsze prowadzi do uszkodzenia układu nerwowego [5].
Antygeny onkoneuronalne
Antygeny onknoneuronalne rozpoznawane są jako „obce”, przez co też dochodzi do aktywacji układu odpornościowego. Zainicjowana reakcja układu immunologicznego powoduje ograniczenie rozwój choroby nowotworowej, jednak równolegle może prowadzić też do uszkodzenia układu nerwowego. W wyniku złożonych procesów zaktywowane, antygenowo specyficzne limfocyty pokonują barierę krew–mózg, dalej rozpoznają komórki eksponujące onkoneuronalne białka, a następnie uruchamiają procesy, które prowadzą do destrukcji neuronów. Przeciwciała onkoneuronalne mogą być wykryte w surowicy krwi i płynie mózgowo-rdzeniowym [6], [7].
Diagnostyka przeciwciał onkoneuronalnych
W celu rozpoznania neurologicznych zespołów paranowotworowych (NZP) wykonywane jest oznaczenie w surowicy krwi chorych wspomnianych przeciwciał onkoneuronalnych, skierowanych przeciw antygenom, które zidentyfikowano i można syntezować ich rekombinanty [1],[2]. Przeciwciała onkoneuronalne skierowane są przeciwko nowotworowym antygenom wewnątrzkomórkowym, dzięki czemu uważane są za przydatne markery nowotworowe w praktyce klinicznej, ponadto ułatwiają one zaliczenie danych objawów neurologicznych do zespołów paranowotworowych. Jak już wspomniano, obecność tych przeciwciał w surowicy krwi jest ściśle powiązana z rozrostem nowotworowym [2], [5].
Jednakże wykrycie przeciwciał onkoneuronalnych nie jest jednoznaczne z rozpoznaniem nowotworu, ponieważ nie wszystkie przeciwciała charakteryzują się jednakową swoistością, z niektóre można stwierdzić w surowicy chorych na raka bez NZP, podczas gdy inne zawsze związane są z obecnością NZP [5]. Według dostępnych danych objawy u 80% chorych wyprzedzają kliniczne rozpoznanie pierwotnego nowotworu. W większości znanych przypadków do wykrycia nowotworów dochodziło po 4-6 miesiącach od ujawnienia się objawów zespołu paranowotworowego. Dlatego też, neurologiczne zespoły paranowotworowe mają znaczenie zarówno w diagnostyce chorób układu nerwowego, jak również są przydatne w pracy innych specjalistów [1].
Tagi: zespoły paranowotworowe, przeciwciała onkoneuronalne, antygenty onkoneuronalne
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje