- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Przeciwciała onkoneuronalne i ich znaczenie w diagnostyce
W zależności od rodzaju badanej populacji podaje się różną częstość występowania neurologicznych zespołów paranowotworowych. Według danych stanowią one 1% wszystkich chorych na nowotwór, choć w niektórych przypadkach mogą wynosić one nawet do 10-15%. Również poszczególne postacie kliniczne NZP różnią się w zakresie częstości [4]. Autoprzeciwciała dzieli się na dwie kategorie:
1) przeciwciała dobrze scharakteryzowane (np. przeciwciała przeciw jądrom komórek nerwowych- anty-HU; przeciw cytoplazmie komórek Purkinjego tj. anty-Yo)
2) przeciwciała częściowo scharakteryzowane (np. przeciwciała przeciw podjednostkom receptora NMDA tj. anty-NMDAR) [5].
W przypadku braku wykrytego nowotworu tylko dobrze scharakteryzowane przeciwciała onkoneuronalne (anti-Hu, Yo) powinny być wykorzystywane do klasyfikacji zaburzeń związanych z rozwojem zespołów paranowotworowych [11].
Wśród wielu badań przesiewowych bardzo popularna jest immunofluorescencja pośrednia lub badanie immunohistochemiczne. Jako test potwierdzenia najczęściej wykorzystuje się technikę Western blotting, test immunoenzymosorbcyjny (ELISA) lub badanie radioimmunologiczne (RIA) [1]. Szerokie spektrum badań diagnostycznych uwzględnia również badania neuroobrazowe, neurofizjologiczne oraz badania płynu mózgowo-rdzeniowego [2].
Wśród głównych cech przeciwciał onkoneuronalnych wymienia się ich wysoką specyficzność (> 90%). U około 1/3 chorych z NZP nie stwierdza się obecności przeciwciał onkoneuronalnych, z kolei u ok. 5–10% chorych stwierdza się obecność atypowych, niescharakteryzowanych przeciwciał onkoneuronalnych [1]. Czułość oznaczeń obecności przeciwciał onkoneuronalnych określana jest na około 60%. Swoistość analiz jest bardzo wysoka i waha się w granicach od 95% do 98%. Ze względu na wysoką swoistość dodatni wynik badania połączony z rozpoznaniem neurologicznego zespołu paranowotworowego jest bezwzględnym wskazaniem do poszukiwania pierwotnego ogniska nowotworowego (ze szczególnym uwzględnieniem typu nowotworu powiązanego z danym przeciwciałem) [2].
Tagi: zespoły paranowotworowe, przeciwciała onkoneuronalne, antygenty onkoneuronalne
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje