- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Cholinoesterazy jako wskaźniki w monitoringu biologicznym
Insektycydy karbaminowe są pochodnymi kwasu karbaminowego. Pierwsze związki z tej grupy pestycydów zsyntetyzowano w 1954 roku. Występują one pod postacią trudno rozpuszczalnych w wodzie krystalicznych proszków (BRZEZIŃSKI I SZUTOWSKI, 2005). Za to podobnie jak estry fosforoorganiczne dobrze rozpuszczają się w rozpuszczalnikach organicznych. Substancje te charakteryzują się znaczną nietrwałością w środowisku, lecz mimo to dość skutecznie zwalczają szkodzące uprawom owady. Ponadto w porównaniu do insektycydów fosforoorganicznych są w większości znacznie mniej toksyczne dla ssaków. Estry karbaminowe do organizmu mogą dostać się drogami oddechowymi, przewodem pokarmowym lub przez skórę. Po wchłonięciu bardzo szybko ulegają biotransformacji, głównie w układzie nerwowym i w osoczu krwi. Po przemianach są wydalane z organizmu razem z moczem. Pomimo dość niskiej toksyczności odnotowywano przypadki zatruć ostrych spowodowanych wniknięciem karbaminianów do organizmu ludzkiego, jednak sytuacje te zazwyczaj kończyły się wyleczeniem pacjentów. Zdaniem WALENCIUK I IN. (2006) insektycydem karbaminowym, który przyczynił się w ostatnim czasie do największej liczby zatruć był karbosulfan,. Substancja ta wchodzi w skład preparatu o nazwie MARSHAL 250 EC®, który został zaliczony do środków toksycznych (MALINOWSKI, 2006). Innym znanym karbaminianem jest karbaryl, którego stosowanie na terenie Polski zostało zakazane ze względu na doniesienia o jego silnym mutagennym działaniu (BRZEZIŃSKI I SZUTOWSKI, 2005). Przykłady wybranych pestycydów fosforoorganicznych oraz karbaminianów przedstawiono w tabeli 1.
Tabela 1. Rodzaje pestycydów fosforoorganicznych i karbaminowych oraz ich charakterystyka (BRZEZIŃSKI I SZUTOWSKI, 2005)
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje