- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Białko cystatyny C jako marker filtracji kłębuszkowej
Przy prawidłowym funkcjonowaniu cewek nerkowych stężenie cystatyny C w moczu jest śladowe. Białko to może być oznaczane nawet w pojedynczych próbkach moczu, gdyż jego stężenie nie podlega wahaniom dobowym. Z uwagi na fakt, iż zaburzenia funkcji kanalików proksymalnych mają wpływ na upośledzenie reabsorpcji niskocząsteczkowych białek, a także powodują zwiększenie wydzielanie cystatyny C, jak już wspomniano oznaczanie białka znalazło zastosowanie jako czuły marker uszkodzenia kanalików proksymalnych [13].
Oznaczanie białka w surowicy
Pomiarów stężenia Cystatyny C początkowo dokonywano przy użyciu klasycznych metod biochemicznych. Później zaczęto stosować tzw. turbidymetryczne i nefelometryczne testy immunologiczne.
Pionierem w stosowaniu nefelometrycznych metod pomiarowych była firma Dade-Behring. Zaletą metod nefelometrycznych jest ich wysoka miarodajność, z kolei wadą- mała szybkość przetwarzania przez stosowane w nich urządzenia w porównaniu do zautomatyzowanych spektrofotometrów, które oparte są na pomiarze transmisji światła [12]. Pionierem w dziedzinie turbidymetrycznych testów immunologicznych wykorzystywanych do oznaczania stężenia cys-C była Duńska firma Dako Cytomation [12].
W 1979 roku Lofberga i Grubba opracowali pierwszą radioimmunologiczną metodę ilościowego oznaczania cystatyny C, a za ich przykładem w kolejnych latach naukowcy rozwijali i ulepszali techniki immunologiczne. Do oznaczania stężenia cystatyny C stosuje się obecnie w pełni zautomatyzowane metody immunologiczne, w których wykorzystuje się zjawisko aglutynacji lateksowych mikrocząstek, opłaszczonych przeciwciałami poliklonalnymi przeciwko ludzkiej cystatynie C. Metody te zostały zaakceptowane przez Urząd do spraw Żywności i Leków (FDA).
W zależności od rodzaju mierzonego sygnału metody te dzielą się na:
- nefelometryczne - PENIA (ang, particle-enhanced-nephelometric immuno-assay)
- turbidymetryczne - PETIA (ang. particle-enhanced turbidimetric immuno-assay). Oznaczenie przeprowadza się w próbce surowicy i osoczu heparynowym [5],[7], [8].
Tagi: cystatyna C, Cys-C, ocena funkcji nerek, inhibitory proteinaz cysteinowych, marker wydolności nerek
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje