- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Białko cystatyny C jako marker filtracji kłębuszkowej
Oznaczania cystatyny C za pomocą gotowego zestawu odczynników
Zasada testu:
Specjalnie zaprojektowany zestaw odczynników pozwala na pomiar stężenia ludzkiej cystatyny C z wykorzystaniem testu ELISA. Płytka powleczona jest przeciwciałami monoklonalnymi skierowanymi przeciwko cystatynie C (przeciwciała anty-cystatyna C). Próbka badana mieszana jest z wyznakowanymi biotyną przeciwciałami anty-cystatyna C oraz streptawidyną- HRP. Streptawidyna ulega silnemu wiązaniu z biotyną [15].
Próbka zmieszana z przeciwciałem, biotyną, strepawidyną-HRP nanoszona jest na płytkę, którą następnie inkubuje się przez 60 minut w temp. 37⁰C. Przeciwciała niezwiązane ze znacznikiem – biotyną odmywa się, a na płytkę nanosi się kolorowy reagent, który zmienia kolor roztworu na niebieski. Niebieski roztwór zmienia się w żółty po dodaniu roztworu zatrzymującego reakcję. Następnie w próbce mierzona jest absorbancja przy 450 nm, odpowiadająca stężeniu ludzkiej cystatyny C [15].
Przygotowanie próbek:
1) Surowica: pozostawić pobraną próbkę na ok. 10-20 min. w temperaturze pokojowej w celu skrzepnięcia, a następnie ją odwirować (przy 2000 – 3000 obr./min. przez 20 minut). Ostrożnie zebrać otrzymany po wirowaniu supernatant. Jeżeli nadal w próbce znajdują się nieodwirowane cząsteczki, należy powtórzyć wirowanie i ponownie zebrać supernatant do oznaczeń. Znaczne rozcieńczenie próbki (np. 200 – 1000x) mogą być niezbędne dla utrzymania swoistości testu [15].
2) Osocze krwi: zgodnie z wymaganiami zbioru próbek, jako antykoagulant może być stosowany EDTA lub cytrynian sodu. Do próbki należy dodać EDTA lub cytrynian i mieszać przez 10-20 minut. Następnie próbkę należy odwirować przy 2000-3000 obr./min. Ostrożnie zebrać otrzymany supernatant. W przypadku dalszej obecności nieodwirowanych cząsteczek postępować jak wyżej [15].
3) Próbka moczu: próbkę pobrać do sterylnej probówki, a następnie odwirować (2000-3000 obr./min. przez 20 min.) Zebrać supernatant, a w razie potrzeby próbkę odpowiednio rozcieńczyć [15].
4) Próbki tkanek: należy zastosować odpowiedni protokół homogenizacji z niedenaturującym buforem, aby uwolnić z tkanek składniki białkowe. Do próbki należy dodać inhibitory proteaz i utrzymywać ją w niskiej temperaturze podczas kolejnych etapów homogenizacji. Próbkę odwirować w celu usunięcia pozostałości tkanek, a w otrzymanym supernatancie należy oznaczać stężenie cystatyny C [15].
Tagi: cystatyna C, Cys-C, ocena funkcji nerek, inhibitory proteinaz cysteinowych, marker wydolności nerek
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje