- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Przeciwciała poli- i monoklonalne - zastosowanie w medycynie
- znakowanie przeciwciał metalami- w tym celu wykorzystuje się np. znakowanie koloidalnym złotem, którego ziarenka o wielkości rzędu 5-40 nm wiążą się z hydrofobowymi obszarami cząsteczki przeciwciała. Otrzymany preparat uwidaczniany jest z wykorzystaniem mikroskopu elektronowego, w którym miejsca związania widoczne są w postaci wyraźnych, czarnych punktów [16].
Metody barwienia komórek i kompleksów przeciwciało-antygen
Znanych jest kilka sposobów barwienia komórek. Dzięki wybarwieniu otrzymanych połączeń komórkowych możliwe jest zaobserwowanie rezultatów eksperymentów na komórkach, które bardzo często nie są mierzalne poprzez zwykłą obserwację preparatu pod mikroskopem.
1) Barwienie pośrednie z użyciem przeciwciał: z pomocą przeciwciał możliwe jest selektywne wybarwianie pożądanych struktur komórkowych - antygenów. W wiązaniu przeciwciała z antygenem bierze udział 4 typy oddziaływań:
- siły elektrostatyczne (pomiędzy grupami R-NH3+ i R-COO-),
- wiązania wodorowe,
- oddziaływania hydrofobowe oraz
- siły van der Waalsa.
Dzięki wszystkim czterem połączeniom dochodzi do trwałego i swoistego związania przeciwciała z antygenem w wyniku, czego utworzony zostaje kompleks immunologiczny. To jak trwały będzie powstały kompleks zależy zarówno od siły oddziaływania przeciwciała z antygenem, czyli tzw. powinowactwa, jak również od ilości determinant antygenu oraz od tego czy przeciwciało jest poliklonalne czy monoklonalne. Stabilność powstałego kompleksu immunologicznego znacząco zależy od właściwości roztworu, w którym zachodzi reakcja (m.in. od proporcji pomiędzy przeciwciałem a antygenem, temperatury, pH, siły jonowej roztworu). Jeżeli przeciwciało pozostaje w równowadze lub w nadmiarze w stosunku do antygenu, dochodzi do powstania dużych kompleksów, które wykazują skłonność do precypitacji. Połączenie przeciwciała z antygenem niestety nie jest wystarczające do uwidocznienia powstałego kompleksu- kone jest jego wybarwienie z zastosowaniem odpowiedniej techniki (np. barwienie z użyciem przeciwciał monoklonalnych sprzężonych z barwnikami fluorescencyjnymi, co znalazło zastosowanie w cytometrii przepływowej) [17].
Tagi: przeciwciała monoklonalne, przeciwciała poliklonalne, limfocyty B, komórka szpiczaka, komórki hybrydomy, reakcja koniugacji, immunokoniugaty, immunotoksyny, znakowanie przeciwciał, barwienie, kompleks przeciwciało-antygen
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje