- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Stwardnienie rozsiane - nowe możliwości terapii
W początkowej fazie dochodzi do remielinizacji, jednak nie jest ona całkowita. Nowo utworzona osłonka mielinowa jest cieńsza, a kolejne rzuty choroby doprowadzają do dalszych zniszczeń, skuteczności remielinizacji spada, a w końcu ustaje. Wokół aksonu powstaje swego rodzaju blizna tzw. blaszka lub plaka, która nie spełnia funkcji mieliny. Również sam akson może ulec zniszczeniu. Objawy choroby to wynik skumulowania licznych uszkodzeń w mózgowiu i rdzeniu kręgowym. Ich lokalizacja i nasilenie objawia się zmiennym przebiegiem u różnych pacjentów. Do uszkodzeń dochodzi najczęściej w takich rejonach jak:
- obszar wokół komór bocznych mózgu i komory trzeciej
- ciało modzelowate
- pień mózgu
- połączenia pnia z móżdżkiem
- odcinek szyjny rdzenia kręgowego
- nerwy wzrokowe
Fot.2. Postępowanie procesu demielinizacji
Wyróżniono wiele czynników ryzyka dla stwardnienia rozsianego. Uważa się, że jest to wynik współdziałania czynników środowiskowych i genetycznych jak infekcje wirusowe, reaktywacja utajonego zakażenia retrowirusowego, zmniejszona ekspozycja na światło słoneczne i obniżona synteza witaminy D3, zmniejszona ekspozycja na antygeny czynników zakaźnych w dzieciństwie i późniejsza predyspozycja do nieadekwatnej odpowiedzi immunologicznej, silny stres, palenie tytoniu.
Tagi: stwardnienie rozsiane, uklad nerwowy
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje