- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Furanokumaryny - aktywność biologiczna i właściwości
Właściwości przeciwdrgawkowe
Zarówno badania in vitro, jak i in vivo sugerują, że furanokumaryny mogą znaleźć zastosowanie jako substancje o działaniu przeciwdrgawkowym.
Kwas γ-aminomasłowy (gamma-aminobutyric acid, GABA) to neuroprzekaźnik o działaniu hamującym. Zmniejszone stężenie tego związku odnotowuje się w przebiegu chorób, takich jak depresja czy epilepsja. Wykazano, że imperatoryna hamuje aktywność transaminazy GABA, powodując tym samym zwiększenie poziomu GABA w mózgu (CHOI I WSPÓŁAUT., 2005; ŁUSZCZKI I WSPÓŁAUT., 2008). W przypadku epilepsji, w powstawaniu drgawek istotną rolę odgrywa także napływ jonów Ca2+ do komórek (SOBOLEWSKA I WSPÓŁAUT., 2008). Badania potwierdziły, że furanokumaryny, takie jak: imperatoryna, izoimperatoryna, archangelicyna, bergapten czy ksantotoksyna mogą pełnić rolę antagonistów kanałów wapniowych, przyczyniając się do zmniejszenia częstotliwości napadów padaczkowych (HÄRMÄLÄ I WSPÓŁAUT., 1992). Wykazano również, że imperatoryna istotnie zwiększała działanie leków przeciwdrgawkowych, tj. fenytoiny, karbamazepiny, fenobarbitalu oraz lamotryginy (ŁUSZCZKI I WSPÓŁAUT., 2008). Aktywność przeciwdrgawkową imperatoryny i ksantotoksyny wykazano także in vivo, w modelu maksymalnego wstrząsu elektrycznego (maximal electroshock seizure, MES) u myszy (ŁUSZCZKI I WSPÓŁAUT., 2010).
Aktywność przeciwnowotworowa
Wśród wielu właściwości biologicznych przypisywanym furanokumarynom, na szczególną uwagę zasługuje ich aktywność przeciwnowotworowa, udowodniona zarówno in vitro (z zastosowaniem wielu nowotworowych linii komórkowych), jak i in vivo. W przypadku niektórych badań, do oceny przeciwnowotworowego działania tych związków była brana pod uwagę ich zdolność do ulegania fotoaktywacji.
Wykazano, że niektóre z furanokumaryn hamują proliferację komórek nowotworowych takich linii jak: HT-29 i HCT-15 (rak jelita grubego), MCF-7, SKBR-3 i ZR-75 (rak piersi), A549 (niedrobnokomórkowy rak płuca), SK-OV-3 (rak jajnika), SK-MEL-2 (czerniak), XF498 (nowotwór ośrodkowego układu nerwowego), HL-60 (białaczka promielocytarna) oraz J5 (rak wątrobowokomórkowy). Furanokumaryny mogą również indukować apoptozę komórek nowotworowych, zarówno poprzez szlak wewnętrzny, jak i zewnętrzny, co udowodniono na przykładzie linii: HepG2 (rak wątrobowokomórkowy), HeLa (rak szyjki macicy), Hep-2 (nowotwór złośliwy krtani), HT-29, MCF-7, J5 i HL-60, a także komórek Jurkat (ostra białaczka limfoblastyczna T-komórkowa) (UM I WSPÓŁAUT., 2010; PANNO I WSPÓŁAUT., 2010; LEE I WSPÓŁAUT., 2003; VIOLA I WSPÓŁAUT., 2004; VIOLA I WSPÓŁAUT. 2007; KIM I WSPÓŁAUT., 2007; BĄDZIUL I WSPÓŁAUT., 2014; BARTNIK I WSPÓŁAUT., 2006; LUO I WSPÓŁAUT., 2011; SZEWCZYK, BOGUCKA-KOCKA, 2012).
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje