- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Fizykochemiczne właściwości piwa warzonego w warunkach domowych
Otrzymane wartości goryczy znacznie różniły się między sobą (rys. 6). Było to spowodowane zróżnicowanym poziomem chmielenia. Parametr ten przyjmował różne wartości nawet w obrębie tej samej kategorii piwa. Najwyższym poziomem goryczy charakteryzowały się piwa E i G należące do grupy piw typu English Pale Ale. Jest to jedna z cech odróżniających ten rodzaj od pozostałych. SROKA I IN. (2015) w piwie typu Ale otrzymali znacznie niższy poziom goryczy. Wynosił on 27 jednostek goryczy.
Rys. 6. Wartość jednostek goryczy dla poszczególnych gatunków piw
Zawartość polifenoli zależy od ekstraktu, zastosowanego słodu oraz poziomu chmielenia. Analizowane piwa wykazały różnice zarówno w zawartości polifenoli jak i aktywności przeciwutleniającej (rys. 7). Ogólna zawartość polifenoli wynosiła od 153 do 249 mg l-1. Wartość ta jest zgodna z zakresem 150-300 mg l-1, podanym przez Sieliwanowicz (1998). Piwa określane jako mocne (15-18° Blg) znajdują się w górnym zakresie tej wartości. W badaniach OLADOKUN I IN. (2016) ogólna liczba polifenoli wynosiła 74- 256 mg l-1. Z powyższymi oznaczeniami związana jest aktywność przeciwutleniająca piwa. Zależy ona od ilości oraz jakości tych związków (KLEPACKA I FORNAL, 2004). Analizowane piwa wykazały różnice w aktywności FRAP. Najniższą wartością charakteryzowało się piwo E – 678 μmol FeSO4 l-1, natomiast najniższą piwo A - 442 μmol FeSO4 l-1.
Rys. 7. Zawartość polifenoli ogółem oraz aktywność przeciwutleniająca FRAP w badanych piwach
Tagi: piwo, Lager, Ale, warunki domowe
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje