- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Wybrane metody wykorzystywane do oceny funkcji płytek krwi
Zahamowanie agregacji płytek krwi
Agregacja płytek zostaje zahamowana pod wpływem działania specyficznych inhibitorów, wśród których wymienia się związki chelatujące jony wapnia (Ca2+), inhibitorymetaboliczne (KCN) czy heparynę, która powoduje znoszenie działania trombiny. Do inhibitorów aktywacji płytek należą również leki przeciwpłytkowe (o różnym mechanizmie działania), w tym m.in. leki działające poprzez metabolizm kwasu arachidonowego, związki blokujące receptor fibrynogenu, inhibitory interakcji czynnika von Willebranda czy też leki kardiolityczne [2].
Wykonanie oznaczenia:
a) Wpływ inhibitorów na agregację płytek wywołaną trombiną: do przygotowanych trzech probówek należy wprowadzić po 1 ml zawiesiny płytek (płytki krwi otrzymane metodą wirowania osocza bogatopłytkowego i zawieszone w buforze Tyroda), a następnie:
- do pierwszej probówki dodać 1 M roztwór kwasu acetylosalicylowego (tj. 0,9 g kwasu acetylosalicylowego rozpuścić w wodzie, dodając 0,9 ml 10 M roztworu NaOH. Po rozpuszczeniu próbki należy doprowadzić objętość do 4,7 ml i pH= 7).
- do drugiej probówki dodać 0,5 ml 0,01 M roztworu EDTA
- do trzeciej probówki stanowiącej próbę kontrolną należy dodać 0,5 ml buforu Tyroda (tj. 10 mM HEPES, 140 mM NaCl, 3 mM KCl, 0,5 mM MgCl2, 5 mM NaHCO3, 10 mM glukoza, pH= 7.4).
Próbki inkubować w 37⁰C przez 5 minut, a następnie do wszystkich dodać 50 j. NIH trombiny (tj. 400 j. NIH/ml). Obserwować, w której probówce nie zachodzi agregacja płytek [2].
b) Wpływ inhibitorów na agregację płytek wywołaną ADP: przygotować 3 probówki, do których kolejno dodać po 1 ml zawiesiny płytek, a następnie do pierwszej dodać 0,2 ml roztworu apyrazy (1 mg/ml), do drugiej wporwadzić 0,2 ml 0,01 M roztworu EDTA, a do trzeciej 0,2 ml buforu Tyroda. Próbka nr 3 stanowi kontrolę.
Wszystkie próbki inkubować w 37⁰C przez 5 minut, po czym dodać do każdej po 0,1 ml 1 mM roztworu ADP, a po wymieszaniu zawartości probówek obserwować, w której zachodzi agregacja.
-
Wybrane metody wykorzystywane do oceny funkcji płytek krwi
Agregometria
To metoda oparta na transmisji światła widzialnego (ang. light transmission aggregometry, LTA), któraz została opracowana w 1960 r. i jest wykorzystywana do diagnozowania zarówno nabytych, jak i wrodzonych defektów płytek. Metoda po dziś dzień pozostaje tzw. złotym standardem badania funkcji płytek. Zasada działania testu opiera się na pomiarze stopnia agregacji płytkowo-płytkowej przy wykorzystaniu turbidymetrii w osoczu bogatopłytkowym lub impedancji elektrycznej w krwi pełnej. Główną zaletą testu jest możliwość pomiaru w warunkach ex vivo najważniejszej funkcji płytek [16].
Agregacja płytek może być oceniana ilościowo, poprzez pomiar transmisji promienia świetlnego przechodzącego przez ich zawiesinę. Zjawisko to jest proporcjonalne do gęstości zaktywowanych płytek w agregometrze. W zastosowaniu klinicznym agregacja płytek badana jest z użyciem bogatego w płytki osocza z dodatkiem cytrynianu(cPRP). Krew do badań gromadzona jest w probówkach zawierających cytrynian sodu, a następnie odwirowywana przez 15 min w temperaturze pokojowej [14].
Tagi: płytki krwi, adhezja, sekrecja, agregacja płytek krwi, hemostaza, trombospondyna, luminol, chemiluminescencja, agregometria
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje