- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Znaczenie markerów nowotworowych w diagnostyce klinicznej
Diagnostyka nowotworów stanowi kluczowy element w skutecznej walce, z kolei wczesne i skuteczne rozpoznanie nowotworu umożliwia określenie prognozy czy rokowania dla pacjenta. Każdy z prawidłowo przeprowadzonych elementów diagnostyki zwiększa szansę na wyleczenie/przeżycie pacjenta [10].
Dzięki wykorzystaniu szeroko rozwiniętych badań molekularnych i immunohistochemicznych możliwe jest uzyskiwanie coraz większej ilości informacji dotyczących chorób nowotworowych. Wśród znanych metod prym wiodą zaawansowane techniki molekularne, choć i klasyczna immunohistochemia uważana jest za doskonałe uzupełnienie w dziedzinie badań podstawowych. Ponadto metoda ta wydaje się być niezastąpiona w diagnostyce nowotworów, gdzie ogromne znaczenie ma określanie prognozy dla pacjentów bądź analiza przebiegu zastosowanej terapii.
Badania stosowane w diagnostyce rozpoznania nowotworów, diagnostyce różnicowej czy w ustalaniu rokowania, bazują przede wszystkim na określaniu ekspresji czynników potencjalnie zaangażowanych w patogenezę chorób. Wśród najczęściej analizowanych czynników wymienia się regulatory cyklu komórkowego, regulatory apoptozy, aktywatory i inhibitory angiogenezy. Pod uwagę bierze się również określenie roli procesów nowotworowych oraz wszelkich zjawisk towarzyszących temu procesowi. Wśród obecnie stosowanych metod bardzo użyteczne dla procesu kancerogenezy in vivo jest oznaczanie tzw. markerów nowotworowych [10].
Markery nowotworowe
Marker nowotworowy (wskaźnik nowotworowy) to biochemiczna lub biologiczna substancja, która wybiórczo uwalniana jest przez komórki guza do krążenia. Markery nowotworowe mają postać substancji chemicznych, dla których charakterystyczne jest zróżnicowanie pod kątem budowy [6]. Zazwyczaj są to substancje wielkocząteczkowe- najczęściej białko z komponentą węglowodanową lub lipidową albo glikolipid.
Dzięki powszechnie znanym metodom identyfikacji, substancja ta może być wykryta w surowicy krwi bądź innych płynach ciała (mocz, kał, tkanki nowotworowe) w celu klinicznego monitorowania całego procesu nowotworowego [2],[5]. Wraz z rozwojem metod identyfikacji, genetyki i biologii molekularnej oznaczanie markerów nowotworowych z biegiem lat zostało rozszerzone o cechy charakteryzujące tkanki czy komórki nowotworowe. Z klinicznego punktu widzenia, idealny marker nowotworowy powinien być substancją, która normalnie nie występuje w organizmie, i której wykrycie odzwierciedla obecność, progresję lub regresję toczącego się w organizmie procesu nowotworowego. Co więcej, dużą wartość diagnostyczną mają także antygeny wspólne występujące na komórkach nowotworowych oraz gametach i komórkach łożyska [1]. Markerem nowotworowym mogą być także substancje, które produkowane są przez inne tkanki i narządy chorego, w odpowiedzi na pojawienie się i rozrost nowotworu.
Tagi: markery nowotworowe, wskaźniki nowotworowe, klasyczne metody diagnostyczne, diagnostyka nowotworów, receptory tkankowe, antygeny, hormony, HCG, PSA, EGFR, AFP, CEA, rak prostaty, markery genetyczne, protoonkogeny, geny supresorowe
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje