- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Znaczenie markerów nowotworowych w diagnostyce klinicznej
Podwyższony poziom antygenu karcynoembrionalnego obserwuje się w m.in.:
- 70 % nowotworów jelita grubego
- 55 % nowotworów trzustki
- 50 % nowotworów żołądka
- 45% nowotworów płuc
- 40 % nowotworów szyjki macicy
- 40% nowotworów piersi
- 25% nowotworów jajników
Marker CEA znalazł również zastosowanie w diagnostyce raka trzustki. Ponadto typuje się go również na potencjalny, niezależny czynnik rokowniczy w raku jelita grubego i odbytnicy. Oznaczenie poziomu CEA wykorzystywane jest także do kontrolowania stanu chorych w trakcie prowadzonego leczenia [2].
Tagi: markery nowotworowe, wskaźniki nowotworowe, klasyczne metody diagnostyczne, diagnostyka nowotworów, receptory tkankowe, antygeny, hormony, HCG, PSA, EGFR, AFP, CEA, rak prostaty, markery genetyczne, protoonkogeny, geny supresorowe
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje