- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Znaczenie markerów nowotworowych w diagnostyce klinicznej
Markery nowotworowe muszą być oznaczane w komórkach nowotworowych, co też wiąże się z problemem dostępności materiału do badania. Coraz częściej badania stężenia tzw. klasycznych markerów nowotworowych (np. CEA, AFP) łączone są z badaniami genetycznymi. Markery molekularne, takie jak mutacje w istotnych dla karcynogenezy genach, mogą być wykryte dzięki szeroko stosowanej technice łańcuchowej reakcji polimerazy (PCR) i technice sekwencjonowania DNA. W celu uzupełnienia tych metod wykorzystywane są wszelkiego rodzaju modyfikacje metody immunohistochemii. Dzięki tym metodom możliwe jest ekspresji białek w komórkach nowotworowych [1].
Badania nad markerami nowotworowymi
Pierwsze badania przeprowadzane nad markerami nowotworowymi wskazywały, że każdy rodzaj raka posiada charakterystyczną dla siebie substancję markerową. Jednakże późniejsze badania wykazały, że jeden nowotwór może produkować kilka różnych substancji markerowych, a także markery, które są charakterystyczne dla innych rodzajów nowotworów [6]. Najlepszym przykładem jest marker oznaczany, jako CA 72-4 - charakterystyczny dla raka jajnika, ale może również wskazywać na rozwój w organizmie nowotworu żołądka. Markerem kojarzonym z rakiem jajnika jest również marker CA 125, który może także potwierdzać obecność raka trzustki. Znane są także takie wskaźniki nowotworowe, które są niemal w 100 % charakterystyczne dla danego nowotworu. Wśród nich wymienia się np. markerPSA (pozwalający na wykrycie raka prostaty w bardzo wczesnym stadium rozwoju) bądź marker AFP (charakterystyczny dla pierwotnego raka wątroby) [6].
Wśród rodzajów markerów nowotworowych wymienia się:
- enzymy
- hormony
- antygeny płodowo-zarodkowe
- antygeny nowotworowe o budowie glikoprotein lub mucyn
-markery genetyczne (wykrywanie zarówno czynników onkogennych jak i mutacji genów supresorowych) [2].
Białkowe markery nowotworowe mogą być oznaczane w płynach ustrojowych (krew, mocz, tkanki pochodzące od chorego na nowotwór). Za ich produkcję odpowiadają komórki nowotworowe lub komórki prawidłowe w odpowiedzi na pojawienie się zmian nowotworowych. Markery mogą być także produktem rozpadu komórek nowotworowych w trakcie zastosowanego leczenia. Bardzo cennym źródłem biomarkerów są płyny ustrojowe, które odgrywają szczególną rolę w tzw. badaniach przesiewowych [3], [4].
Tagi: markery nowotworowe, wskaźniki nowotworowe, klasyczne metody diagnostyczne, diagnostyka nowotworów, receptory tkankowe, antygeny, hormony, HCG, PSA, EGFR, AFP, CEA, rak prostaty, markery genetyczne, protoonkogeny, geny supresorowe
wstecz
Podziel się ze znajomymi
Recenzje