- Biochemia
- Biofizyka
- Biologia
- Biologia molekularna
- Biotechnologia
- Chemia
- Chemia analityczna
- Chemia nieorganiczna
- Chemia fizyczna
- Chemia organiczna
- Diagnostyka medyczna
- Ekologia
- Farmakologia
- Fizyka
- Inżynieria środowiskowa
- Medycyna
- Mikrobiologia
- Technologia chemiczna
- Zarządzanie projektami
- Badania kliniczne i przedkliniczne
Znaczenie markerów nowotworowych w diagnostyce klinicznej
Obecnie markery nowotworowe wykorzystywane są we wszystkich fazach procesu diagnostycznego choroby. Znalazły one szerokie zastosowanie na takich etapach jak:
a) badania przesiewowe (tj. profilaktyka nowotworów)
b) rozpoznanie toczącego się procesu nowotworowego, gdzie rodzaj nowotworu rozpoznawany jest w korelacji z konkretnymi objawami
c) lokalizowanie zmian nowotworowych poprzez podanie znakowanego przeciwciała o dużej swoistości i powinowactwie do wybranego markera na powierzchni komórki nowotworowej
d) określanie stopnia zaawansowania choroby – na tym etapie oceniana jest zależność poziomu ekspresji markera nowotworowego od zaawansowania procesu nowotworowego, zależność stężenia danego markera od rozległości procesu nowotworowego
e) lokalizacja zmian nowotworowych w obrębie narządu/tkanki
f) monitorowanie skuteczności leczenia - na tym etapie oceniana jest progresja/regresja choroby po zastosowanej operacji, radio- lub chemioterapii
g) wyznaczanie celu terapeutycznego dla nowych leków [1], [2].
Mimo, że podwyższony poziom markera nowotworu może wskazywać na obecność raka, to nie wystarcza do jego diagnozowania. W związku z tym, pomiary markerów nowotworowych są zwykle połączone z innymi badaniami diagnozowania nowotworów, takimi jak np. biopsje. Poziom markera nowotworowego może być mierzony przed rozpoczęciem terapii, aby pomóc lekarzom zaplanować odpowiednie leczenie. W niektórych typach nowotworów, poziom markera guza odzwierciedla stopień (zakres) choroby, a także prawdopodobnie wynik prognozowania i przebieg choroby nowotworowej [5]. Stężenia markerów nowotworowych mogą być mierzona okresowo podczas terapii nowotworów. Spadek poziomu markera guza lub powrót do normalnego poziomu znacznika może wskazywać na pozytywną odpowiedź organizmu na leczenie, podczas gdy zmiana lub wzrost może wskazywać, że nowotwór jest niewrażliwy na zastosowane leczenie. Markery mogą być również oznaczane po zakończeniu leczenia w celu sprawdzenia nawrotów nowotworu [5].
Tagi: markery nowotworowe, wskaźniki nowotworowe, klasyczne metody diagnostyczne, diagnostyka nowotworów, receptory tkankowe, antygeny, hormony, HCG, PSA, EGFR, AFP, CEA, rak prostaty, markery genetyczne, protoonkogeny, geny supresorowe
wstecz Podziel się ze znajomymi
Recenzje